Bronisław Nowotny

Bronisław Nowotny
Ilustracja
kapral kapral
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1902
Starzyny

Data śmierci

31 października 1953

Przebieg służby
Lata służby

1919–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 dywizjon artylerii konnej

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Bronisław Nowotny (ur. 13 lipca 1902 w Starzynach, zm. 31 października 1953 w Poznaniu) – kapral artylerii konnej Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 lipca 1902 w Starzynach w rodzinie Walentego i Heleny z d. Gruss[1]. 24 września 1919 przyjęty do 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, gdzie zostaje przydzielony do 7 dywizjonu artylerii konnej, z którym wziął udział w rewindykacji Pomorza. W 1920 w stopniu bombardiera walczy w wojnie polsko-bolszewickiej.

Za walkę pod Nowozahorowem odznaczony Orderem Virtuti Militari. W uzasadnieniu zapisano "pod silnym obstrzałem nieprzyjacielskim, na odsłoniętej pozycji obsługiwał działo, przyczyniając się do załamania ataku wroga".

Przeniesiony do rezerwy 15 lipca 1921. Później mieszkał w Poznaniu, gdzie w wyniku wypadku zmarł 31 października 1953.

Życie prywatne

Żonaty z Eugenią z d. Lewandowska, ślub w 1947, dwoje dzieci[2].

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2755[2][3]

Przypisy

  1. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 106-107.
  2. ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 107.
  3. ↑ Antropow 1928 ↓, s. 24.

Bibliografia

  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
  • Jerzy Antropow: Zarys historii wojennej 7-go dywizjonu artylerii konnej Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.