|
Data i miejsce urodzenia | 28 lipca 1925 Buenos Aires |
Data i miejsce śmierci | 29 maja 2015 Neapol |
Wzrost | 165 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
|
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1945–1946 | Dock Sud | | | 1947–1950 | AS Roma | 90 | (20) | 1950–1952 | Novara Calcio | 64 | (15) | 1952–1960 | SSC Napoli | 240 | (27) | 1960–1961 | Genoa CFC | 20 | (5) | 1961–1962 | Scafatese | | | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1953 | Włochy B | 1 | (0) | 1957 | Włochy | 1 | (0) | | W sumie: | 2 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1961–1962 | Scafatese | 1962–1963 | SSC Napoli | 1963–1964 | US Savoia 1908 | 1964–1968 | Napoli | 1968–1971 | ACF Fiorentina | 1972–1976 | Bologna FC | 1976–1977 | Napoli | 1977–1979 | Bologna | 1979–1980 | Panathinaikos AO | 1980–1981 | Siracusa | 1982–1983 | Napoli | 1983–1985 | Puteolana | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Bruno Pesaola (ur. 28 lipca 1925 w Buenos Aires, zm. 29 maja 2015 w Neapolu) – włoski piłkarz pochodzenia argentyńskiego grający na pozycji pomocnika, trener.
Kariera piłkarska
Bruno Pesaola karierę rozpoczął w 1939 roku w juniorach River Plate, w których grał do 1944 roku. Profesjonalną karierę rozpoczął w 1945 roku w Dock Sud, gdzie grał do 1946 roku.
Bruno Pesaola w 1947 roku wyjechał do Włoch, gdzie podpisał kontrakt z AS Romą, w barwach której zadebiutował w Serie A dnia 14 września 1947 roku w przegranym meczu wyjazdowym z Fiorentiną 0:1[1]. Następnymi klubami w karierze Pesaoli były: Novara Calcio (1950–1952), SSC Napoli (1952–1960), Genoa CFC (1960–1961) i Scafatese, gdzie w 1962 roku zakończył karierę.
Kariera reprezentacyjna
Bruno Pesaola grał w 1953 roku w reprezentacji Włoch B. Jedyny występ Pesaoli w seniorskiej reprezentacji miał miejsce w Neaoplu dnia 26 maja 1957 roku podczas towarzyskiego meczu z reprezentacją Portugalii (0:3).
Kariera trenerska
Bruno Pesaola po zakończeniu kariery rozpoczął karierę trenerską. W 1962 roku został trenerem SSC Napoli, gdzie w tym samym roku zdobył z tą drużyną Puchar Włoch, a w 1966 roku zdobył Coppa delle Alpi, trenował zespół do 1968 roku. W sezonie 1963–1964 pracował z US Savoia 1908. Następnie został trenerem Fiorentiny, z którym w sezonie 1968/1969 zdobył ostatnie do tej pory dla tego klubu mistrzostwo Włoch. Z klubu odszedł w 1971 roku.
Następnie trenował Bologna FC (1972–1976), SSC Napoli (1976–1977 – Anglo-Italian League Cup 1976), Bologna (1977–1979), grecki Panathinaikos AO (1979–1980), Siracusa (1980–1981), Napoli (1982–1983) i Puteolana (1983–1985)
Sukcesy trenerskie
Fiorentina
Napoli
Bologna
Indywidualne
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Bruno Pesaola – Enciclopediadelcalcio.it (wł.).
Linki zewnętrzne
- Statystyki na Enciclopediadelcalcio.it (wł.)
- Bruno Pesaola w bazie National Football Teams (ang.)
- Bruno Pesaola, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2021-04-21] .
Kariera trenerska
- Felsner (1920–31)
- Lelovich (1931–32)
- Nagy (1932)
- Gama (1932–33)
- Komisja techniczna (1933–34)
- Kovács (1934)
- Weisz (1934–38)
- Felsner (1938–42)
- Montesanto (1942–43)
- Popovic (1945–46)
- Komisja techniczna (1946)
- Viola (1946–47)
- Lelovich (1947–48)
- Cargnelli (1948–49)
- Crawford (1950–51)
- Sansone (1951)
- Galluzzi (1951–52)
- Lelovich (1952)
- Viani (1952–56)
- Campatelli (1956–57)
- Benčić (1957)
- Sárosi (1957–58)
- Foni (1958–59)
- Allasio (1959–61)
- Bernardini (1961–65)
- Scopigno (1965)
- Carniglia (1965–68)
- Viani (1968)
- Cervellati (1968–69)
- Pugliese (1969)
- E. Fabbri (1969–72)
- Pugliese i Cervellati (1972)
- Pesaola (1972–76)
- Giagnoni (1976–77)
- Cervellati (1977)
- Pesaola (1977–79)
- Perani (1979)
- Cervellati (1979)
- Perani (1979–80)
- Radice (1980–81)
- Burgnich (1981–82)
- Liguori (1982)
- Magni (1982)
- Carosi (1982–83)
- Cervellati (1983)
- Cadè (1983–84)
- Santin (1984)
- Pace (1984–85)
- Mazzone (1985–86)
- Guerini (1986–87)
- G. Fabbri (1987)
- Maifredi (1987–90)
- Scoglio (1990)
- Radice (1990–91)
- Maifredi (1991)
- Sonetti (1991–92)
- Bersellini (1992–93)
- Cerantola (1993)
- Fogli (1993)
- Zaccheroni (1993)
- Reja (1993–94)
- Ulivieri (1994–98)
- Mazzone (1998–99)
- Buso (1999)
- Guidolin (1999–2003)
- Mazzone (2003–05)
- Ulivieri (2005)
- Mandorlini (2005–06)
- Ulivieri (2006–07)
- Cecconi (2007)
- Arrigoni (2007–08)
- Mihajlović (2008–09)
- Papadopulo (2009)
- Colomba (2009–10)
- Malesani (2010–11)
- Bisoli (2011)
- Pioli (2011–14)
- Ballardini (2014)
- López (2014–15)
- Rossi (2015)
- Donadoni (2015–18)
- Inzaghi (2018–19)
- Mihajlović (2019–22)
- Vigiani[A] (2022)
- Motta (od 2022)
|