Carlo Emilio Gadda

Carlo Emilio Gadda

Data i miejsce urodzenia	14 maja 1893 Mediolan
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1973 Rzym
Narodowość	włoska
Język	włoski
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons

Carlo Emilio Gadda (ur. 14 maja 1893 w Mediolanie, zm. 21 listopada 1973 w Rzymie) – włoski pisarz i poeta.

Należy do językowych nowatorów. Pisał standardowym przedwojennym językiem włoskim, do którego dodawał elementy dialektalne i żargonowe. W podobnym stylu tworzył Tommaso Landolfi.

W Polsce Państwowy Instytut Wydawniczy wydał dwie powieści i zbiór opowiadań, ponadto utwory Gaddy ukazały się w „Literaturze na Świecie”, w numerach 1/1974 (33), 1-2/1994 (270-271) oraz 1-2/2013 (498-499) w tłumaczeniu Anny Wasilewskiej i Haliny Kralowej^[1][2].

Literatura

• La madonna dei filosofi (1931)
• Il castello di Udine (1934)
• Le meraviglie d’Italia (1939)
• Gli anni (1943)
• L’Adalgisa (1944, short stories)
• Il primo libro delle favole (1952)
• Novelle dal ducato in fiamme (1953)
• I sogni e la folgore (1955)
• Giornale di guerra e di prigionia (1955)
• Quer pasticciaccio brutto de via Merulana (1957)
• I viaggi e la morte (1958)
• Verso la Certosa (1961)
• Accoppiamenti giudiziosi (1963)
• La cognizione del dolore (1963)
• I Luigi di Francia (1964)
• Eros e Priapo (1967)
• La meccanica (1970)
• Novella seconda (1971)
• Meditazione milanese (1974)
• Le bizze del capitano in congedo (1981)
• Il palazzo degli ori (1983)
• Racconto italiano di ignoto del novecento (1983)
• Azoto e altri scritti di divulgazione scientifica (1986)
• Taccuino di Caporetto (1991)
• Opere (1988-93)

Polskie wydania

• Pożar na ulicy Keplera (PIW, 1974) – wybór opowiadań
• Poznawanie cierpienia (PIW, 1980, 2016) – La cognizione del dolore
• Niezły pasztet na via Merulana (PIW, 2018) – Quer pasticciaccio brutto de via Merulana
• „Literatura na Świecie” nr 1/1974 (33), 1-2/1994 (270-271), 1-2/2013 (498-499)

Przypisy