Cerkiew św. Michała Archanioła w Łodynie

Cerkiew św. Michała Archanioła
obecnie kościół św. Antoniego
A-136 z dnia 12.03.1969[1]
kościół filialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Łodyna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Matki Bożej Różańcowej w Brzegach Dolnych

Wezwanie

św. Antoniego

Historia
Data zakończenia budowy

1862

Aktualne przeznaczenie

czynna świątynia rzymskokatolicka

Poprzednie wyznanie

Kościół Greckokatolicki w Polsce

Dane świątyni
Ołtarz
• liczba ołtarzy


3

Liczba naw

1

Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne
Mapa konturowa gminy Ustrzyki Dolne, w centrum znajduje się punkt z opisem „Łodyna, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Łodyna, cerkiew”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Łodyna, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Łodyna, cerkiew”
Ziemia49°27′45,2″N 22°35′25,5″E/49,462556 22,590417
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Michała w Łodynie – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1862 w Łodynie.

W latach 1951–1971 nieczynna kultowo.

Obiekt wpisano na listę zabytków w 1969 oraz włączono do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia

Źródła podają, że już w 1589 istniała cerkiew w Łodynie. Następna powstała w 1740, a obecnie istniejącą zbudowano z drewna w 1862 już w innym miejscu. Remontowana w 1911 oraz w 1922. W latach 1945–1951 wieś była w granicach ZSRR. Po powrocie do Polski służyła jako magazyn węgla drzewnego. W 1971 przejęta i użytkowana jako rzymskokatolicki kościół filialny św. Antoniego parafii w Brzegach Dolnych. Kolejny remont ukończono w 1975.

Architektura i wyposażenie

Jest to drewniana budowla konstrukcji zrębowej,orientowana, trójdzielna. Do zamkniętego prostą ścianą prezbiterium przylega od strony północnej zakrystia. Szersza nawa oraz niska dwukondygnacyjna wieża z trójspadowym dachem przy babińcu. Osobne dachy kalenicowe nad każdą częścią świątyni z baniastą wieżyczką nad nawą.

Wewnątrz stropy płaskie belkowe. Połączenie prezbiterium i nawy w kształcie łuku o wykroju koszowym. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się tylko ikony, które umieszczono w ołtarzach bocznych.

Otoczenie

Obok od strony zachodniej cerkwi znajduje się murowana dzwonnica parawanowa zbudowana w 1911, z dwoma dzwonami. Na jednym z nich relief św. Antoniego Padewskiego.

Galeria

  • Widok od strony północnej
    Widok od strony północnej
  • Dzwonnica
    Dzwonnica
  • Elewacja południowa przed remontem (2007)
    Elewacja południowa przed remontem (2007)
  • Wnętrze
    Wnętrze

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2016-12-20] .

Bibliografia

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, s. 216 ISBN 978-83-62460-12-0
  • Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, KrzysztofK. Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 168, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .

Linki zewnętrzne

  • Kościoły drewniane, ŁODYNA