Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kozienicach
cerkiew wojskowa, następnie cerkiew parafialna i kościół garnizonowy | |||||||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Kozienice | ||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||
Parafia | Opieki Matki Bożej | ||||||||||||||||||
Wezwanie | Opieki Matki Bożej | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
brak współrzędnych |
Cerkiew Opieki Matki Bożej – niezachowana do naszych czasów prawosławna cerkiew w Kozienicach.
Została wzniesiona na początku XX wieku jako świątynia wojskowa 25 smoleńskiego pułku piechoty, według standardowego projektu przewidzianego w Imperium Rosyjskim dla obiektów tego typu, zmodyfikowanego jednak w pewnych detalach: nie posiadała wysokiej kopuły nad prezbiterium, a jedynie niewielką sygnaturkę. Ponad przedsionkiem wznosiła się dzwonnica z niewielką cebulastą kopułką. Pomieszczenie ołtarzowe było niższe od prostokątnej nawy i wyraźnie wyodrębnione. Półkoliste okna zdobiły obramowania z motywem oślego łuku, do budynku prowadziło troje drzwi. Świątynia mieściła 1000 wiernych. Zainstalowano w niej centralne ogrzewanie.
W 1911 pułk, który dotąd opiekował się cerkwią, przestał stacjonować w Kozienicach. Świątynię przekształcono w siedzibę parafii, która liczyła 225 osób. W 1915, gdy większość prawosławnych Rosjan wyjechała z miasta, opuszczony obiekt został spontanicznie zamieniony w katolicki kościół garnizonowy Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej. Jednak jeszcze w latach 20. XX wieku przestał pełnić tę funkcję, zaś w 1938 został zburzony.
Bibliografia
- Gronek A., Ikonostas w cerkwi wojskowej w Kozienicach. Zabytek na tle dziejowym, w: Latopisy Akademii Supraskiej, t. 6, Cerkiew w Drodze, red. M. Kuczyńska, Białystok 2015, s. 53-67
- Sokoł K., Sosna A., Kopuły nad Wisłą. Prawosławne cerkwie w centralnej Polsce w latach 1815–1915, Moskwa, MID „Synergia”, ISBN 5-7368-0301-2, ss.41–42
- ks. J. Antosiuk, Ślady po kozienickiej cerkwi, Przegląd Prawosławny, nr 11 (221), listopad 2003, s.51