Cerkiew Poczęcia św. Anny w Moskwie
7710445000 | |||||||||||||||||||||
cerkiew | |||||||||||||||||||||
Widok ogólny od strony zachodniej | |||||||||||||||||||||
Państwo | Rosja | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | Moskwa | ||||||||||||||||||||
Miejscowość | Moskwa | ||||||||||||||||||||
Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Eparchia | moskiewska miejska | ||||||||||||||||||||
Wezwanie | Poczęcia św. Anny | ||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne | 9/22 grudnia | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||||||||||||
55,75012°N 37,63095°E/55,750117 37,630950 | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Cerkiew Poczęcia św. Anny – prawosławna cerkiew w Moskwie, w dekanacie Iwerskiej Ikony Matki Bożej eparchii moskiewskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Położona w Kitaj-gorodzie, nad rzeką Moskwą.
Historia
Pierwsza wzmianka o znajdującej się na tym miejscu cerkwi Poczęcia św. Anny pochodzi z 1493 r. i dotyczy zniszczeń w pożarze Moskwy, wskazując wśród spalonych budowli także cerkiew (najprawdopodobniej więc drewnianą). Dokładna data wzniesienia murowanej budowli nie jest znana, jednak użyte przy budowie materiały (biały kamień) i formy architektury budynku pozwalają domniemywać, że powstał on na początku XVI w.[1] Miejsce, w którym znajduje się cerkiew, nazywano początkowo uroczyskiem „Ostry Koniec”. Następnie, po wzniesieniu murów obronnych Kitaj-gorodu, świątynię zaczęto potocznie określać jako „cerkiew Poczęcia św. Anny w rogu” z uwagi na jej usytuowanie względem murów[2].
W latopisach opisujących zniszczenia wywołane przez kolejny pożar w 1547 r. jest już mowa o cerkwi Poczęcia św. Anny i o tym, że podczas pożaru zawaliły się jej sklepienia. Podczas odbudowy zmieniono konstrukcję budynku, rezygnując z czterech filarów, na których pierwotnie opierała się kopuła. Zastąpiono je łukami przenoszącymi podtrzymywanie ciężaru kopuły na ściany cerkwi. Zmiany miały na celu zwiększenie przestrzeni przeznaczonej dla wiernych, by w nabożeństwach jednorazowo mogło brać udział więcej osób[1]. W XVI w. cerkiew, oprócz głównego ołtarza Poczęcia św. Anny, posiadała też boczny, św. Menasa, ustawiony na pamiątkę zakończenia panowania tatarsko-mongolskiego nad Rusią. Został on zniszczony podczas Wielkiej Smuty i odbudowany w 1617 r. przez Dmitrija Pożarskiego[3].
W latach 1658–1668 wzniesiono w świątyni jeszcze jeden ołtarz boczny, poświęcony św. Katarzynie (na cześć narodzin córki cara Aleksego o tym właśnie imieniu[2]), co zmieniło kompozycję całego budynku, czyniąc ją symetryczną. Całą budowlę otoczono również galerią, zakrywając absydy pomieszczeń ołtarzowych (półkolistą w głównym i prostokątne w bocznych). W XIX w. do budynku wstawiono nowy ikonostas, w którym umieszczono, obok nowych wizerunków, także starsze XVI- i XVII-wieczne ikony przechowywane w cerkwi[3].
Cerkiew została zamknięta kilka lat po rewolucji październikowej, w latach 20. XX w.[3] Znajdowały się w niej biura i instytucje związane z obsługą turystów[2]. W latach 50 i 60. przeprowadzono jej remont[3].
Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał budynek w 1994 r.[3] Cerkiew należy do patriarszego metochionu (zespołu świątyń o szczególnym znaczeniu, ale bez prawa stauropigii) na Zariadju, razem z położonymi w bliskim sąsiedztwie świątyniami – cerkwiami ikony Matki Bożej „Znak”, św. Maksyma Błogosławionego, św. Barbary, Narodzenia św. Jana Chrzciciela i św. Jerzego[4].
Przypisy
- ↑ a b M. Wostryszew, S. Szokariew, Moskwa..., s. 167.
- ↑ a b c Зачатия праведной Анны церковь. / Москворецкая набережная, 3. / Русские Церкви [online], russian-church.ru [dostęp 2017-10-31] (ros.).
- ↑ a b c d e M. Wostryszew, S. Szokariew, Moskwa..., s. 168.
- ↑ Храмы – Иверское благочиние города Москвы [online], iverblag.ru [dostęp 2017-10-30] (ros.).
Bibliografia
- M. Wostryszew, S. Szokariew, Moskwa: wsie prawosławnyje chramy i czasowni, Eksmo, Moskwa 2009, ISBN 978-5-699-34703-2.