Charlotta Hohenzollern
 | Ten artykuł od 2021-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | Ten artykuł dotyczy księżnej Saksonii. Zobacz też: Aleksandra Fiodorowna (Charlotta Hohenzollern) – cesarzowa Rosji. |
 | |||
| księżna Saksonii-Meiningen | |||
| Okres | od 25 czerwca 1914 | ||
|---|---|---|---|
| Jako żona | Bernarda III | ||
| Dane biograficzne | |||
| Dynastia | Hohenzollernowie | ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 lipca 1860 | ||
| Data i miejsce śmierci | 1 października 1919 | ||
| Ojciec | Fryderyk III Hohenzollern | ||
| Matka | Wiktoria Koburg | ||
| Mąż | Bernard III | ||
| Dzieci | Feodora | ||
| |||
Wiktoria Elżbieta Augusta Charlotta (ur. 24 lipca 1860 w Poczdamie koło Berlina, zm. 1 października 1919 w Baden-Baden) – księżniczka Prus, księżna Saksonii-Meiningen.
Księżniczka Charlotta była drugim dzieckiem Fryderyka III Hohenzollerna, przyszłego cesarza i króla, oraz Wiktorii Koburg. Przez matkę była wnuczką królowej Wiktorii, władczyni Wielkiej Brytanii, i księcia Alberta.
Jej dziadkiem ze strony ojca był cesarz Wilhelm I, a babką cesarzowa Augusta. Jej starszym bratem był Wilhelm II Hohenzollern.
W 1876 roku Charlotta zaręczyła się ze swoim kuzynem, księciem Bernardem, i poślubiła go 18 lutego 1878 roku w Berlinie. Para miała jedną córkę, Feodorę, która urodziła się 12 maja 1879 roku. Po narodzinach dziecka Charlotta wycofała się z życia rodzinnego, bardziej absorbowały ją sprawy społeczne w Berlinie. Księżna podzielała konserwatywne polityczne poglądy jej starszego brata i kanclerza Bismarcka, co prowadziło do dalszego pogłębiania niezgody ze swoją matką, która miała liberalne poglądy.
W 1914 roku książę Bernard odziedziczył po ojcu księstwo i stał się Bernardem III z Saksonii-Meiningen. Charlotta krótko cieszyła się tytułem księżnej, jej mąż utracił władzę pod koniec I wojny światowej. Księżna Charlotta zmarła 1 października 1919 roku w wieku 59 lat. Prawdopodobną przyczyną śmierci była porfiria.
Kontrola autorytatywna (osoba):
