Cyklopentanon

Cyklopentanon
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN

cyklopentanon[1]

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C5H8O

Inne wzory

(CH2)4CO

Masa molowa

84,12 g/mol

Wygląd

bezbarwna ciecz[2]

Identyfikacja
Numer CAS

120-92-3

PubChem

8452

SMILES
C1CCC(=O)C1
InChI
InChI=1S/C5H8O/c6-5-3-1-2-4-5/h1-4H2
InChIKey
BGTOWKSIORTVQH-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,9487 g/cm³ (20 °C)[3]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
9,18 g/l (25 °C)[2]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w etanolu, acetonie, tetrachlorometanie, heksenie, mieszalny w każdym stosunku z eterem dietylowym[3]
Temperatura topnienia

−51,70 °C[3]

Temperatura wrzenia

130,5 °C[3]

Temperatura rozkładu

powyżej 300 °C[2]

Punkt krytyczny

351 °C[3]; 4,59 MPa[3]; 276 cm³/mol ≈ 0,304 g/cm³[3]

Współczynnik załamania

1,4366 (589 nm, 20 °C)[3]

Lepkość

1,29 mPa·s (20 °C)[2]

Napięcie powierzchniowe

32,80 mN/m (25 °C)[3]

Prężność pary

1,55 (25 °C)[3]

Budowa
Moment dipolowy

ok. 3,3 D[3]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[2]
Płomień Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H226, H315, H319

Zwroty P

P210, P302+P352, P305+P351+P338

Temperatura zapłonu

26 °C (zamknięty tygiel)[3][2]

Temperatura samozapłonu

445 °C[2]

Granice wybuchowości

1,6–10,8%[2]

Numer RTECS

GY4725000

Dawka śmiertelna

LD50 1950 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)[4]

Stężenie śmiertelne

LC50 19500 mg/m³ (szczur, inhalacja)[4]

Podobne związki
Podobne związki

cykloheksanon

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Cyklopentanon, (CH
2
)
4
CO
organiczny związek chemiczny z grupy cyklicznych ketonów.

Otrzymywanie

Powstaje w wyniku termicznej dehydratacji i dekarboksylacji kwasu adypinowego w obecności wodorotlenku baru[5]:

Temperaturę należy otrzymywć nieco poniżej 300 °C, aby nie dopuścić do wzmożonej destylacji kwasu adypinowego. Zamiast Ba(OH)2 można stosować inne związki nieorganiczne jako katalizatory. Bardzo dobrą wydajność reakcji (94%) uzyskano prowadząc ją wobec BaCO
3
[6].

Zastosowanie

Za pomocą redukcji glinowodorkiem litu można z niego otrzymać trudniej osiągalny cyklopentanol[7].

Przypisy

  1. Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 727, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4  (ang.).
  2. a b c d e f g h Cyclopentanone, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 027970 [dostęp 2022-06-29]  (niem. • ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-138, 6-69, 6-191, 9-62, 16-20, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  4. a b Cyclopentanone, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-29]  (ang.).
  5. Robert T.R.T. Morrison Robert T.R.T., Robert N.R.N. Boyd Robert N.R.N., Chemia organiczna, t. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 751, ISBN 83-01-04166-8 .
  6. J.F.J.F. Thorpe J.F.J.F., G.A.G.A. Kon G.A.G.A., Cyclopentanone, „Organic Syntheses”, 5, 1925, s. 37, DOI: 10.15227/orgsyn.005.0037 .
  7. Robert T.R.T. Morrison Robert T.R.T., Robert N.R.N. Boyd Robert N.R.N., Chemia organiczna, t. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 728, ISBN 83-01-04166-8 .