Czesław Martyniak
 portret pędzla Zbigniewa Kotyłły | |||
| Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1906 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 grudnia 1939 | ||
| doktor habilitowany nauk prawnych | |||
| Alma Mater | Uniwersytet Lwowski | ||
| Doktorat | 1931 | ||
| Habilitacja | |||
| Uczelnia | Uniwersytet Lwowski | ||
| |||
Czesław Martyniak (ur. 24 maja 1906 w Lublinie, zm. 23 grudnia 1939 tamże) – polski filozof i prawnik, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, rozstrzelany w czasie Sonderaktion Lublin.
Życiorys
Maturę zdał w 1924 w Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Lublinie. Studia prawnicze ukończył w 1928 na Wydziale Prawa i Nauk Ekonomiczno–Społecznych KUL, tytuł magistra prawa uzyskał na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Kolejno rozpoczął na KUL studia filozoficzne, które kontynuował w Institut Catholique, gdzie w 1929 uzyskał licencjat, a w 1931 na podstawie rozprawy Le fondement objectif du droit d’après Saint Thomas d’Aquin doktorat z filozofii[1]. W 1933 ukończył na KUL studia magisterskie z ekonomii i został zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa. W 1933 obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza i objął stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych oraz na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. W 1939 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy „Moc obowiązująca prawa a teoria Kelsena”[2]. Mimo wkroczenia Niemców do Lublina podjął zajęcia na uniwersytecie, które prowadził aż do aresztowania 11 listopada 1939 r. w ramach akcji represyjnej Sonderaktion Lublin, wymierzonej w elitę społeczną i intelektualną Lublina. Rozstrzelany wraz z dziewięcioma innymi przedstawicielami lubelskiej inteligencji i dwoma młodocianymi przestępcami kryminalnymi (dla zachowania pozorów) 23 grudnia 1939 r. na starym cmentarzu żydowskim przy ul. Siennej w Lublinie.
Czesław Martyniak krytykował czystą teorię prawa Hansa Kelsena oraz koncepcję normy podstawowej (Grundnorm). Wychodził z założeń personalizmu i neotomizmu. Stał na gruncie nauki katolickiej, wierzył w istnienie Boga, a osoba ludzka jako istota rozumna i wolna miała mieć jego zdaniem dwa cele istnienia: ziemski, czyli osiągnięcie doskonałości doczesnej i wieczny – połączenie się z Bogiem. Prawo w takim razie miało afirmować człowieka jako istotę rozumną i wolną. Prawo wieczne (lex aeterna) objawionego Boga miało być zaś źródłem prawa naturalnego i prawa pozytywnego[3].
Drukiem (również pośmiertnie) ukazały się takie jego prace jak:
- Moc obowiązująca prawa a teoria Kelsena, TN KUL, Lublin 1938.
- Obiektywna podstawa prawa według św. Tomasza z Akwinu, TN KUL, Lublin 1949.
- Problem filozofii prawa: filozofia prawa, jej przedmiot, metoda i podział, TN KUL, Lublin 1949.
W XXI w. wydano zbiór jego prac pod redakcją Rafała Charzyńskiego i Moniki Wójcik, a Bogdan Szlachta w 2001 opracował zbiór Obiektywna podstawa prawa. Wybór pism Czesława Martyniaka, Antoniego Szymańskiego i Ignacego Czumy.
Przypisy
- ↑ KrzysztofK. Motyka KrzysztofK., Martyniak Czesław, [w:] AndrzejA. Maryniarczyk (red.), Powszechna encyklopedia filozofii, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2002, ISBN 83-914431-8-3 [zarchiwizowane z adresu 2018-08-10] .
- ↑ Czesław Martyniak [online], Katolicki Uniwersytet Lubelski [dostęp 2021-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-28] .
- ↑ TadeuszT. Guz TadeuszT., Zarys filozofii prawa, [w:] TadeuszT. Guz, JanJ. Głuchowski, Maria R.M.R. Pałubska (red.), Synteza prawa polskiego 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2013, s. 6, 9, ISBN 978-83-255-2892-8 .
Bibliografia
- Łuszczyńska M., Filozofia prawa Czesława Martyniaka, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2008.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Czesława Martyniaka w bibliotece Polona
