Czesław Swinarski
 | |||
 komisarz Policji Państwowej | |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1886 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1914–1940 | ||
| Formacja |
| ||
| Jednostki | II Korpus Polski w Rosji | ||
| Stanowiska | zastępca i komendant powiatowy Policji Państwowej | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Czesław Antoni Swinarski (ur. 8 czerwca 1886 w Sokołowie Podlaskim, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – sierżant Wojska Polskiego, komisarz Policji Państwowej, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Wenantego i Emilii z Pawłowskich. Absolwent Korpusu Kadetów w Warszawie (1906). W 1914 powołany do armii rosyjskiej. W 1917 zgłosił się do II Korpusu Polskiego. Po bitwie kaniowskiej w niewoli niemieckiej, skąd uciekł w 1919[1]. Wstąpił do Wojska Polskiego. Skierowany do 5 Dywizji Piechoty, następnie w Wojskowej Straży Kolejowej. Po likwidacji Straży służył w Policji Państwowej. Absolwent Szkoły Oficerskiej PP w Warszawie (1922). Był zastępcą komendanta PP powiatu Bielsk Podlaski, a następnie komendantem PP w Łęczycy
We wrześniu 1939 wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej nr 052/4 z 27 kwietnia 1940 roku, poz. 34[2].
Czesław Swinarski był żonaty, miał dzieci: Wiesławę, Jadwigę, Janusza.
4 października 2007 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie do stopnia nadkomisarza Policji Państwowej[3]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6748 – 10 maja 1922 roku[4][5]
- Krzyż Walecznych[6]
- Medal Niepodległości – 29 grudnia 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[8]
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[8]
Zobacz
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
Przypisy
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 278.
- ↑ Decyzja Nr 88 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 roku nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922 roku, s. 469.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41.
- ↑ a b Na podstawie fotografii
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Swinarski Czesław Antoni. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.75-7077 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-20].
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Linki zewnętrzne
- https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/18715
- http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/3583
