Dana International

Dana International

‏דנה אינטרנשיונל‎

Dana International (2016)
Imię i nazwisko	Szaron Kohen
Pseudonim	Dana International
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1969 Tel Awiw
Gatunki	dance, pop, trance, etno
Zawód	piosenkarka, kompozytorka
Aktywność	od 1992
Wydawnictwo	Hed Arzi Music
Współpracownicy
Ofer Nisim
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dana International (hebr. דנה אינטרנשיונל), właśc. Szaron Kohen (hebr. שרון כהן; ur. 2 lutego 1969 w Tel Awiwie) – izraelska piosenkarka i kompozytorka.

Zwyciężczyni 43. Konkursu Piosenki Eurowizji (1998), dwukrotna reprezentantka Izraela w konkursie (1998 i 2011).

Życiorys

Urodziła się jako Jaron Kohen, drugie z trzech dzieci jemeńskich Żydów^[1]. W dzieciństwie uczęszczała do szkoły muzycznej w Tel Awiwie. W wieku 11 lat zobaczyła występ legendarnej izraelskiej piosenkarki Ofry Hazy podczas 28. Konkursu Piosenki Eurowizji, co pobudziło w niej chęć bycia piosenkarką. Mając 13 lat, odkryła, że jest transseksualistką, a w 1993 poddała się operacji korekty płci w Londynie i oficjalnie zmieniła imię Jaron na Szaron^[2].

W wieku 16 lat zarabiała na życie, występując w klubach nocnych jako drag queen. Podczas jednego z występów w 1988 poznała izraelskiego DJ-a Ofera Nisima, który zaproponował jej występ w swoim show. Zadebiutowała występem pod pseudonimem Saida Sultana w programie scenicznym Le La Lu. Z czasem zmieniła pseudonim na Dana International. W 1993, po przejściu operacji korekty płci wydała debiutancki album studyjny pt. Danna International, który ukazał się m.in. w Grecji i Egipcie^[3]. W 1994 wydała album pt. Umpatampa^[4], który osiągnął status platynowej płyty w kraju, a także została okrzyknięta „artystką roku” w Izraelu^[5].

W 1995 z piosenką „Layla Tov, Europa” zajęła drugie miejsce w programie Kdam, wyłaniającym reprezentanta Izraela w 40. Konkursie Piosenki Eurowizji^[6][7]. W 1997 wydała album pt. Maganuna^[6], za którego sprzedaż otrzymała status złotej płyty^[5], a także podjęła współpracę z Eranem Zurem, czego efektem był wspólnie nagrany utwór „Shir Kdam-Shnati (Sex Acher)” z jego płyty pt. Ata Havera Sheli^[8].

W 1998 została wybrana wewnętrznie przez krajową stację publiczną na reprezentantkę Izraela z piosenką „Diva” podczas 43. Konkursu Piosenki Eurowizji w Birmingham^[9]. Wybór telewizji został skrytykowany przez środowiska ortodoksyjnych Żydów i konserwatystów, które nie zgadzały się na wysłanie transseksualistki na konkurs. W maju zajęła pierwsze miejsce w finale Eurowizji po zdobyciu 172 punktów, w tym maksymalnych not 12 punktów z trzech krajów^[10]. Podczas występu wystąpiła w sukni projektu Galit Levy, a nagrodę odebrała w kreacji Jean-Paul Gaultiera^{[11][12][13][14]}, wartej 250 tys. dolarów^[15].

W 1999 występem z piosenką Steviego Wondera „Free” uświetniła finał 44. Konkursu Piosenki Eurowizji w Jerozolimie, a także wręczyła statuetkę laureatce konkursu, Charlotte Nilsson – w trakcie przekazywania nagrody zasymulowała upadek, czym wywołała krajowy skandal^[16]. Również w 1999 wydała album pt. Free, na której znalazł się m.in. przebój „Diva”^[17]. W 2000 płyta ukazała się na japońskim rynku muzycznym (jako ディーヴァ)^[18]. Kilka miesięcy później wydała płytę pt. Joter we joter (More and More)^[19]. Również w 2000 premierę miał film dokumentarny pt. Lady D, opisujący życie Dany International^[20][21].

W 2002 wydała swój ósmy album pt. HaHalom HaEfshari^[22][6]. W 2003 udostępniła w sklepach składankę ośmiu płyt zawierających wszystkie single z The Possible Dream i premierową, utrzymaną w stylu house wersję przeboju „Cinque Milla” – „A.lo.ra.lo.la”. Również w 2003 została zaproszona do udziału w projekcie braci Gibb „Gotta Get a Message to You”, na którym wykonała cover utworu Barbry Streisand „Woman in Love”^[23]. W 2005 wystąpiła w Kopenhadze podczas koncertu Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, w którego trakcie wykonała piosenkę Baccary „Parlez-vous Francais?”, a jej utwór „Diva” zajął 13. miejsce w plebiscycie na najlepszą piosenkę w historii Eurowizji^[24].

W marcu 2007 wydała singiel „HaKol LeTova”, którym zapowiadała swój kolejny album^[6]. Drugim singlem z płyty została piosenka „Love Boy”, która stała się najczęściej granym utworem dekady w izraelskich rozgłośniach radiowych^[25][26]. Po premierze albumu pt. Hakol ze letova promowała go singlami: „At Muchana”, „Seret Hodi” (nagrany w duecie z Idanem Yanivm) i „Yom Huledet”^[27][6]. W 2008 była jurorką w siódmej edycji programu Kochaw nolad, izraelskiej wersji formatu Idol^[28], a także napisała i skomponowała piosenkę „Ke’ilu kan”, z którą Boaz Mauda wygrał krajowe eliminacje eurowizyjne Kdam 2008^[29], dzięki czemu została reprezentantką Izraela w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji w Belgradzie^[30] – w finale konkursu zajęła dziewiąte miejsce^[31].

W lutym 2011 z piosenką „Ding Dong” została ogłoszona jedną z finalistek programu Kdam 2011, wyłaniającego reprezentantka Izraela w 56. Konkursie Piosenki Eurowizji w Düsseldorfie^[32][33][34]. 8 marca wygrała w finale eliminacji^{[35][36][37][38]}. Przed występem na Eurowizji zorganizowała konkurs na jej sceniczną kreację wyłonioną spośród ośmiu projektów Jean-Paul Gaultiera^{[39][40][41][42]}. 12 maja wystąpiła w drugim półfinale konkursu^[43] i zajęła 15. miejsce, nie zdobywając awansu do finału^[44], stając się tym samym pierwszą zwyciężczynią Eurowizji w historii, która zakończyła udział w konkursie na etapie półfinałowym^[45].

W 2013, po dwóch latach przerwy, wydała dwa premierowe single: „Ma La'asot” i „Loca”^[46]. 31 marca 2015 wystąpiła gościnnie podczas specjalnego koncertu jubileuszowego Eurovision Song Contest’s Greatest Hits organizowanego w Londynie. W trakcie widowiska zaprezentowała utwór „Diva” oraz „Waterloo” wraz z pozostałymi uczestnikami koncertu^[47]. 15 grudnia 2019 wystąpiła z utworem „Diva” podczas eurowizyjnego koncertu Het Grote Songfestivalfeest w Rotterdamie.

Proces o wizerunek

Na początku kwietnia 2001 wygrała sprawę sądową skierowaną przeciwko sieci komórkowej Bezeq, która bezprawnie wykorzystała jej wizerunek w kampanii reklamowej^[48][49]. W 2003 sąd przyznał piosenkarce wyłączne prawa autorskie do jej eurowizyjnego wizerunku^[50].

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Dany International
• Oficjalny YouTube