Danny Ongais
 Danny Ongais w 1984 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 maja 1942 | ||
| Data i miejsce śmierci | 26 lutego 2022 | ||
| |||
Danny Ongais (ur. 21 maja 1942 w Kahului, zm. 26 lutego 2022 w Anaheim Hills[1]) –amerykański kierowca wyścigowy.
Życiorys
Ongais urodził się na Hawajach po wybuchu II wojny światowej. W młodości ścigał się motocyklami oraz służył w Armii Stanów Zjednoczonych jako spadochroniarz. W połowie lat 60. zaangażował się w wyścigi dragsterów w południowej Kalifornii, początkowo jako mechanik, a później jako kierowca. W 1964 roku wybudował własny samochód i wystawił go w imprezie Winternationals, gdzie pokonał Mickeya Thompsona. Później wraz z Thompsonem ustanowił Fordem Mustangiem Mach 1 serię rekordów szybkości. W 1965 roku stał się pierwszym Amerykaninem, który w Europie pokonał barierę 200 mph.
W 1974 roku ścigał się Lolą T300 Eddy'ego O'Briena w regionalnych i narodowych mistrzostwach SCCA, gdzie w 15 startach wygrywał 12 razy. Przyciągnęło to uwagę biznesmena Teda Fielda, prezesa firmy Interscope. Na 1975 Field zatrudnił Ongaisa do swojego zespołu Interscope Racing w Formule 5000. W 1977 roku Ongais ścigał się w wyścigach USAC samochodem Parnelli, wygrywając wyścig w Michigan. W tym czasie uczestniczył też Porsche 934 w wyścigach IMSA.
Pod koniec roku 1977 Interscope wykupił mu miejsce w zespole Formuły 1 Penske na dwa północnoamerykańskie wyścigi. Ongais zdołał ukończyć Grand Prix Kanady na siódmym miejscu. W następnym roku ścigał się w USAC i Formule 1. W amerykańskiej serii wygrał pięć wyścigów i prowadził w Indianapolis 500, zanim wycofał się z zawodów. W Formule 1 wystartował w czterech Grand Prix, ale bez sukcesów.
Na początku roku 1979 odniósł Porsche 935 wraz z Fieldem i Hurleyem Haywoodem zwycięstwo w wyścigu 24h Daytona. Ścigał się w tamtym roku w serii IndyCar. Po sezonie 1988 wycofał się ze ścigania. W roku 1996 powrócił do Indianapolis 500 po tym, gdy Scott Brayton zginął w treningach przed wyścigiem i John Menard poprosił go o zastępstwo. Ongais był siódmy w wyścigu. W 2002 roku uczestniczył w serii GrandAm.
Wyniki
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
Formuła 1
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Msc. | Pkt. | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1977 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  | |  |  | 25 | 0 | |||
| Interscope Racing | Penske PC4 | Ford | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | NU | 7 | - | |||
| 1978 | | | | | | | | | | | | | | | | | NS | 0 | ||||
| Team Tissot Ensign | Ensign N177 | Ford | NU | NU | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | ||||
| Interscope Racing | Shadow DN9 | Ford | - | - | - | NPK | - | - | - | - | - | - | - | - | NPK | - | - | - | ||||
Indianapolis 500
| Rok | Nr | Start. | Msc. | Okr. | Lider | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1977 | 25 | 7 | 20 | 90 | 0 | silnik |
| 1978 | 25 | 2 | 18 | 145 | 71 | tłok |
| 1979 | 25 | 27 | 4 | 199 | 0 | |
| 1980 | 25 | 16 | 7 | 199 | 0 | |
| 1981 | 25 | 21 | 27 | 64 | 4 | wypadek |
| 1982 | 25 | 9 | 22 | 62 | 1 | wypadek |
| 1983 | 25 | 21 | 21 | 101 | 0 | prowadzenie |
| 1984 | 25 | 11 | 9 | 193 | 3 | |
| 1985 | 25 | 17 | 17 | 141 | 0 | silnik |
| 1986 | 25 | 16 | 23 | 136 | 0 | zapłon |
| 1987 | 25 | NZ | ||||
| 1996 | 32 | 33 | 7 | 197 | 0 | |
| 1998 | 81 | NZ |
Przypisy
- ↑ Indianapolis 500 veteran Danny Ongais, 79
Bibliografia
- DRIVERS: DANNY ONGAIS. grandprix.com. [dostęp 2013-12-22]. (ang.).
- Danny Ongais. ChampCarStats.com. [dostęp 2013-12-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Biografia Ongaisa w serwisie f1rejects (ang.)
