Dekiel

Ten artykuł dotyczy nakrycia głowy. Zobacz też: kołpak w motoryzacji (nazywany również niekiedy deklem).

Dekiel (z niem. decken – „przykrywać”, w tym wypadku głowę) – rodzaj czapki z daszkiem, noszony w środowisku korporacji akademickich^[1].

Powstał w pierwszej połowie XIX wieku na uniwersytetach północnoniemieckich, prędko rozprzestrzeniając się na wschód (Ryga, Dorpat), gdzie niemieckie wpływy kulturowe były wciąż silne^[2]. Na denku dekla zazwyczaj pojawia się gwiazda bałtycka, ornament będący symbolem danej korporacji. Na otoku dekla są umieszczone barwy korporacji. Obecnie wśród studentów zwyczaj noszenia czapek studenckich zanikł niemal całkowicie, a samo nakrycie głowy stało się bardzo oryginalne. Jednakże zwyczaj noszenia dekla po dzień dzisiejszy nadal jest żywo kultywowany przez członków korporacji akademickich^{[potrzebny przypis]}.

Historia

Dekiel wpisuje się w długą historię studenckich nakryć głowy, noszonych w różnych formach na uniwersytetach europejskich co najmniej od XII wieku. Wywodzi się od jednego z typów niemieckich nakryć studenckich, Tellermütze, które formy obecnego dekla nabrało na uniwersytetach północnoniemieckich, m.in. w Gryfii^[3], oraz uczelniach zakładanych przez Niemców w guberniach bałtyckich, w Tartu i Rydze. Wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości i przeniesieniem się z zagranicznych ośrodków (Dorpat, Ryga) polskich korporacji akademickich do kraju, rozpowszechniło się wśród nowo powstających korporacji akademickich w różnych ośrodkach uniwersyteckich w Polsce.

• 
  Dorpat, 1820, pojedynek między członkami niemieckich korporacji akademickich, dekiel we wczesnej formie
• 
  Dekiel polskiej Korporacji Akademickiej Sarmatia z lat 30
• 
  Warszawa, 2004, przygotowanie do menzury. Korporanci w deklach

Zobacz też

• czapka studencka
• korporacja akademicka

Przypisy