Delfinek długoszczęki
| Stenella longirostris[1] | |||
| (J. E. Gray, 1828) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Rząd | Cetartiodactyla | ||
| (bez rangi) | walenie | ||
| (bez rangi) | zębowce | ||
| Rodzina | delfinowate | ||
| Rodzaj | delfinek | ||
| Gatunek | delfinek długoszczęki | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 najmniejszej troski | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
| |||
| |||
Delfinek długoszczęki[3], delfin długoszczęki[4], delfin długodzioby[potrzebny przypis] (Stenella longirostris) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae), przemierzający pelagiczne wody subtropikalne i tropikalne na całym świecie w ogromnych stadach liczących setki osobników, jest jednym z najlepszych akrobatów wśród waleni. Podczas skoku potrafi obrócić się wokół własnej osi nawet do sześciu razy zanim ponownie zanurzy się w wodzie.
Podgatunki
Wyróżnia się cztery podgatunki S. longirostris[3][2][5]:
- S. longirostris centroamericana – delfinek środkowoamerykański
- S. longirostris longirostris – delfinek długoszczęki
- S. longirostris orientalis – delfinek wschodni
- S. longirostris roseiventris – delfinek różowobrzuchy
Charakterystyka
Delfin ten ma około 60 ostro zakrzywionych zębów w długim dziobie, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Jest ciemnoszary i ma stromą, trójkątną płetwę grzbietową. Jeden z podgatunków, ma po bokach 3 paski ułożone od najciemniejszego do najjaśniejszego równolegle, w stronę brzucha.
Żywi się mezopelagicznymi rybami i głowonogami.
Największy zmierzony okaz, samiec, miał 2,3 m długości.
Przypisy
- ↑ a b Stenella longirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b G.G. Braulik G.G., R.R. Reeves R.R., Stenella longirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-16] (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Polskie i łacińskie nazwy waleni. Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. [dostęp 2020-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-23)].
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Stenella longirostris. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-09-16]
