Departament siedlecki
Departament siedlecki – departament Księstwa Warszawskiego istniejący w latach 1810–1815 ze stolicą w Siedlcach. Powstał na mocy dekretu królewskiego z dnia 17 kwietnia 1810[1], w wykonaniu wcześniejszego dekretu z 24 lutego 1810[2] dotyczącego rozciągnięcia Konstytucji i administracji Księstwa Warszawskiego na tereny dawnej Nowej Galicji przyłączonej do Księstwa Warszawskiego 14 października 1809. W 1816 przekształcony w województwo podlaskie Królestwa Polskiego.
Władze lokalne
Na czele departamentu stanął prefekt Józef Grzybowski[3] (były poseł na Sejm Wielki, od maja 1809 do kwietnia 1810 r. prezes cyrkułu siedleckiego).
Departament siedlecki składał się z 9 powiatów, na czele których stali podprefekci[4]:
- powiat bialski - podprefekt Wojciech Horodyński
- powiat garwoliński - podprefekt Adam Gorzkowski
- powiat łosicki - podprefekt Michał Wężyk
- powiat łukowski - podprefekt Jakub Popławski
- powiat radzyński - podprefekt Baltazar Jasieński
- powiat siedlecki - podprefekt Feliks Markowski
- powiat węgrowski - podprefekt Stanisław Buyno
- powiat włodawski - podprefekt Leon Babski (w 1811: podprefekt Adam Moczulski)
- powiat żelechowski - podprefekt Józef Grabowski
Zobacz też
Przypisy
- ↑ DzP KW Nr 16, s. 143
- ↑ DzP KW Nr 16, s. 128
- ↑ J. Geresz, Unifikacja z Księstwem Warszawskim, Echo Katolickie, 21 grudnia 2010
- ↑ Andrzej Chojnacki, Wojna i żołnierze w departamencie siedleckim czasów Księstwa Warszawskiego, w: Siedlce w dobie napoleońskiej 1809 – 1815, pod. red. Artura Rogalskiego, Siedlce 2009
