Doktryna polityki zagranicznej : Argentyna, Meksyk, Niemcy, ZSRR/Rosja Wikipedia, wolna encyklopedia

Doktryna polityki zagranicznej

Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Doktryna polityki zagranicznej to generalna zasada określająca kierunek i sposób prowadzenia polityki zagranicznej państwa.

Doktryna taka często jest konstruowana przez politycznych liderów (prezydenta, premiera) bądź też ministra spraw zagranicznych i określana nazwiskiem swego twórcy. Na przykład uzasadniana przez Richarda Nixona potrzeba stopniowego wycofywania wojsk amerykańskich z Wietnamu została nazwana doktryną Nixona. Nie wszędzie jednak stosuje się ten sposób rozróżniania doktryn. Na przykład w Chinach są one oznaczane numerami.

Celem doktryny polityki zagranicznej jest ustalenie reguł rządzących stosunkami z innymi państwami. Reguły te umożliwiają z kolei rządowi rozwiązywanie spornych kwestii i wyjaśnianie opinii publicznej w kraju i zagranicą takich a nie innych działań państwa na arenie międzynarodowej. Słowo doktryna nie narzuca pejoratywnych konotacji; szczególnie nie powinno być mylone z dogmatem.