Dom Bractwa Czarnogłowych w Tallinnie

Dom Bractwa Czarnogłowych[1] (est. Mustpeade maja) – kamienica usytuowana na Starym Mieście w Tallinnie, przy ul. Pikk 26, zabytek architektury renesansowej. Jego nazwa odnosi się do Bractwa (Gildii) Czarnogłowych, organizacji kupieckiej istniejącej w Tallinnie od XIV w. do 1895 r.

Historia

Kamienica pod numerem 26 przy ul. Pikk (Długiej) została wzniesiona w XIV w.[2] W 1531 r. zakupiło ją Bractwo (Gildia) Czarnogłowych, organizacja zrzeszająca zamożnych, ale młodych i nieżonatych kupców[1]. Kilkadziesiąt lat później obiekt przebudowano w stylu niderlandzkiego renesansu, pod kierunkiem Arenta Passera[1]. Nad wejściem do budynku wykonano portal z datą 1532 r. i wizerunkiem św. Maurycego, patrona Bractwa Czarnogłowych[3]. Na elewacji budynku wykuto herby czterech miast hanzeatyckich: Londynu, Bergen, Nowogrodu i Brugii[1]. Elewację zdobią również sceny z konnych turniejów rycerskich oraz płaskorzeźby z portretami króla Zygmunta III Wazy i jego małżonki królowej Anny[2]. Wewnątrz domu znajduje się renesansowa Biała Sala[2]. Przebudowany Dom Bractwa Czarnogłowych był jednym z pierwszych budynków w stylu renesansowym w Tallinnie[4].

Bractwo Czarnogłowych było zamożną i prestiżową organizacją do wojny północnej, po której zaczęło tracić na znaczeniu[3]. W 1895 r. gildia przestała funkcjonować[2]. Pod nazwą Bractwa Czarnogłowych kontynuowało działalność niemieckie stowarzyszenie o nacjonalistycznym charakterze, które do 1940 r. zajmowało budynek[1]. W 1919 r. organizacja w celu powiększenia swojej siedziby nabyła kamienicę sąsiadującą z nią, pod nr 24[3], niegdyś należącą do bractwa św. Olafa[5]. Według innego źródła Bractwo Czarnogłowych jeszcze na pocz. XIX w. faktycznie przejęło ten budynek[3]. W latach 1919–1922 tak powstały kompleks został przebudowany i zmodernizowany[6].

Budynek jest obecnie (XXI w.) własnością miasta i pełni różne funkcje kulturalne[7], odbywają się w nim konferencje, koncerty i inne imprezy[8].

Zobacz też

Dom Bractwa Czarnogłowych w Rydze

Przypisy

  1. ↑ a b c d e A. Dylewski, M. Masłowski, B. Piotrowski, J. Swajdo, P. Wójcik, Litwa, Łotwa, Estonia i obwód kaliningradzki, Pascal, Bielsko-Biała 2006, ISBN 978-83-7304-599-6, s. 447.
  2. ↑ a b c d T. Piątkowski, Estonia. Przewodnik, Rewasz, Pruszków 2017, ISBN 978-83-62460-94-6, s. 135.
  3. ↑ a b c d T. Piątkowski, Estonia. Przewodnik, Rewasz, Pruszków 2017, ISBN 978-83-62460-94-6, s. 134-135.
  4. ↑ E. Rannu, The living past of Tallinn, Perioodika, Tallinn 1993, s. 29.
  5. ↑ T. Tomberg, Tallinn: The Traveller’s Guide, Perioodika, Tallinn 1990, s. 78.
  6. ↑ St. Olaf’s Guild Hall › Mustpeade Maja [online], web.archive.org, 4 marca 2016 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] .
  7. ↑ Таллинн одержал в административном суде победу в споре вокруг зданий Братства Черноголовых, RUS Delfi, 1355 [dostęp 2020-05-21]  (ros.).
  8. ↑ Дом Братства Черноголовых, Эстония [online], Visitestonia.com [dostęp 2020-05-22]  (ros.).
Zobacz galerię związaną z tematem: Dom Bractwa Czarnogłowych w Tallinnie