Domek Piusa IV
Państwo | Watykan | ||
---|---|---|---|
Adres | Casina Pio IV - 00120 | ||
Typ budynku | willa | ||
Styl architektoniczny | manieryzm | ||
Architekt | Pirro Ligorio | ||
Inwestor | Paweł IV, Pius IV | ||
Rozpoczęcie budowy | 1558 | ||
Ukończenie budowy | 1561 | ||
Pierwszy właściciel | Pius IV | ||
Położenie na mapie Watykanu | |||
Położenie na mapie Włoch | |||
Położenie na mapie Lacjum | |||
Położenie na mapie Rzymu | |||
41,90417°N 12,45250°E/41,904167 12,452500 | |||
|
Domek Piusa IV (wł. Casina di Pio IV) – willa patrycjuszowska z XVI wieku stojąca w Ogrodach Watykańskich.
W zabytkowej willi mają swoją siedzibę następujące instytucje: Papieska Akademia Nauk (łac. Pontificia Academia Scientiarum)[1], Papieska Akademia Nauk Społecznych (łac. Pontificia Academia Scientiarum Socialium) oraz Papieska Akademia im. św. Tomasza z Akwinu (łac. Pontificia Academia Sancti Thomae Aquinatis).
Historia
Willa została zbudowana w 1558 roku dla papieża Pawła IV, według projektu Pirro Ligorio. Z architektem współpracował Giovanni Sallustio Peruzzi, syn Baldassare Peruzziego. Budynek został ukończony w 1561 roku, po śmierci papieża, za pontyfikatu Piusa IV, który uczynił z niego miejsce rekreacji i klejnot reprezentacyjny. Willa utrzymana jest w stylu manierystycznym. Artyści ozdobili ją rzeźbami starożytnymi i współczesnymi, freskami i obrazami[2].
Struktura
Domek Piusa IV składa się z dwóch części. Mniejsza część, zwrócona w kierunku Pałacu Apostolskiego, to swego rodzaju nimfeum otwarte w stronę fontanny, ozdobione mozaikami i niszami z posągami i płaskorzeźbami. Nad dolną częścią znajduje się dorycka loggia otwarta w górnej części. Przez eliptyczne atrium przechodzi się do budynku większego. Jego fasadę zdobią bogate stiuki. Wewnątrz zachowały się freski autorstwa takich malarzy, jak: Federico Barocci, Santi di Tito, Federico Zuccaro, Marco da Faenza[2].
- Nimfeum z loggią
- Owalne atrium
- Zewnętrzny fronton loggi
- Aula
- Jedno z wnętrz
- Freski Barocciego
- Ostatnia wieczerza, Federico Zuccaro
- Herb Medicich, Santi di Tito
- Podłoga z XVI w.
Przypisy
- ↑ Jerzy Ambroziewicz: Watykańskie ABC. Warszawa: Iskry, 1987, s. 25. ISBN 83-207-1042-1.
- ↑ a b Adam Bujak: W ogrodach Watykanu i Castel Gandolfo. Włodzimierz Rędzioch (tekst). Warszawa: Sport i Turystyka, 1990, s. 15–16. ISBN 83-217-2807-3.
Bibliografia
- Adam Bujak: W ogrodach Watykanu i Castel Gandolfo. Włodzimierz Rędzioch (tekst). Warszawa: Sport i Turystyka, 1990. ISBN 83-217-2807-3. (pol.).
- Britannica: place/Casino-of-Pius-IV