Dydiowa

Dydiowa
wieś
Ilustracja
Ostatnie zabudowanie wsi – bacówka Dydiówka (spalona w 2018)
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

bieszczadzki

Gmina

Lutowiska

Sołectwo

Stuposiany[2]

Liczba ludności (2006)

0

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-713[3]

Tablice rejestracyjne

RBI

SIMC

0996270

Położenie na mapie gminy Lutowiska
Mapa konturowa gminy Lutowiska, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dydiowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Dydiowa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dydiowa”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dydiowa”
Ziemia49°10′46″N 22°44′42″E/49,179444 22,745000[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Dydiowa (w latach 1977–1981 Zacisze) – nieistniejąca wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[4] na granicy polsko-ukraińskiej. Znajdowała się w Bieszczadach, w zakolu Sanu, niedaleko miejscowości Stuposiany.

Do 1934 roku odrębna gmina jednostkowa, a w latach 1934–1945 gromada w zbiorowej gminie Tarnawa Niżna, należącej do powiatu turczańskiego w woj. lwowskim (do 1931 woj. stanisławowskie). W latach 1945–1951 w obrębie powiatu leskiego w woj. rzeszowskim, w 1952–1972 powiatu ustrzyckiego, a w 1972–1975 powiatu bieszczadzkiego w tymże województwie (1952–1954 i od 1973 w gminie Lutowiska (Szewczenko)). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

W sierpniu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 20 Polaków[5].

Główna zabudowa wsi stała po dzisiejszej ukraińskiej stronie granicy. Mieszkańcy prawobrzeżnej Dydiowej zostali wysiedleni w 1945 roku w rejon Sokala, części lewobrzeżnej w 1946 roku. Obecnie nie ma zabudowań, jedyne zabudowanie na terenach byłej wsi, czyli bacówka po polskiej stronie, zwana Dydiówką (adres: Dydiowa 1), spłonęła 4 sierpnia 2018 roku[6][7].

W 1945 mieszkańcy zakopali we wsi dzwon z miejscowej cerkwi, którego do dzisiaj nie udało się zlokalizować[8].

Demografia

  • 1921 Dydiową zamieszkiwały 904 osoby (w 152 domach mieszkalnych):
    • 812 wyznania greckokatolickiego
    • 76 wyznania mojżeszowego
    • 16 wyznania rzymskokatolickiego
    • 210 osób podczas spisu powszechnego podało narodowość polską (w tym prawie wszystkie osoby wyznania mojżeszowego)

Przypisy

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 27782
  2. ↑ Strona gminy, sołectwa
  3. ↑ Stuposiany, [w:] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1232 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
  4. ↑ Rejestr TERYT
  5. ↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1111, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
  6. ↑ Grupa Bieszczady [online], facebook.com [dostęp 2018-10-24]  (pol.).
  7. ↑ Google Maps [online], Ruiny bacówki w Dydiowej (Google Maps) [dostęp 2018-10-24]  (pol.).
  8. ↑ Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 161. ISBN 978-83-7576-154-2.

Linki zewnętrzne

  • Dydiowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 242 .
  • Historia Żydów w Dydiowej na portalu Wirtualny Sztetl
  • p
  • d
  • e
Gmina Lutowiska
Wsie
Osady
Części wsi
Nieoficjalna
część wsi
  • Widełki
Miejscowości
opuszczone
  • Beniowa
  • Bukowiec
  • Dydiowa
  • Dźwiniacz Górny
  • Krywka
  • Łokieć
  • Sianki
  • Sokoliki
  • Tarnawa Wyżna

Gmina Lutowiska