Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych – dziennik urzędowy Ministerstwa Spraw Wojskowych służący do urzędowego ogłaszania dekretów Naczelnego Wodza (od 14 grudnia 1922 roku dekretów, rozporządzeń i zarządzeń Prezydenta RP) oraz rozkazów, rozporządzeń Ministra Spraw Wojskowych i „wszelkiego rodzaju postanowień w sprawach personalnych oficerów, duchownych i urzędników wojskowych”^[1].

Administracja dziennika mieściła się w Warszawie przy ulicy Przejazd 10. Dziennik był tłoczony w Zakładach Graficznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Pierwszy numer dziennika ukazał się 17 stycznia 1920 roku. Dziennik został podpisany przez ówczesnego Ministra Spraw Wojskowych, generała podporucznika Józefa Leśniewskiego i potwierdzony za zgodność z oryginałem przez szefa Departamentu Personalnego, w zastępstwie majora przydzielonego do Sztabu Generalnego Zygmunta Platowskiego. W pozycji pierwszej umieszczona została informacja o mianowaniu pułkownika Stanisława Hallera z dniem 1 stycznia 1920 roku generałem podporucznikiem „z jednoczesnym poruczeniem mu pełnienia obowiązków Szefa Sztabu Generalnego”^[2]. Kolejne numery dziennika ukazywały się raz w tygodniu, w sobotę. Od numeru 44 z 18 listopada 1922 roku dziennik ukazywał się jako dodatek urzędowy do „Polski Zbrojnej”, w formie oddzielnej wkładki^[3]. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku daty wydania Dziennika Personalnego nie pokrywały się z sobotnimi wydaniami numerów „Polski Zbrojnej”. Dziennik Personalny Nr 14 datowany na sobotę 20 września 1930 roku został opublikowany we wtorek 23 września 1930 roku. Najważniejsze informacje zawarte w Dzienniku Personalnym Nr 14 zostały opublikowane w „Polsce Zbrojnej” nr 259 z 21 września 1930 roku^[4].

W latach 1936-1937 zostały opublikowane tylko cztery numery dziennika, dwa z datą 19 marca i kolejne dwa z datą 11 listopada. Dzienniki zawierały wyłącznie informacje o:

• zarządzeniach Prezydenta RP o nadaniu orderów i odznaczeń oraz zezwoleniach na przyjęcie i noszenie orderów,
• zarządzeniach Prezesa Rady Ministrów o nadaniu Krzyża Zasługi,
• zarządzeniach Ministra Spraw Wojskowych o nadaniu „Znaków naukowych”, „Znaków Pancernych”, „Polowych Odznak Pilota”, zezwoleniach na przyjęcie i noszenie odznaczeń, nadaniu tytułów naukowych, zmianach (sprostowaniach) nazwisk, imion i dat urodzenia oraz informacje o dacie i miejscu śmierci.

Informacje o nadaniu żołnierzom i urzędnikom wojska polskich orderów i odznaczeń były wtórnymi wobec publikacji w Monitorze Polskim. Ostatnie numery dziennika były drukowane przez Spółkę Akcyjną „Dom Prasy” z siedzibą w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 3/5.

Od 15 października 1935 roku zaprzestano podawania publicznie informacji o:

• zarządzeniach Prezydenta RP dotyczących:
  • nadań stopni (awansów),
  • mianowań, w tym mianowań sędziów i prokuratorów,
  • przemianowań na oficerów zawodowych, oficerów rezerwy powołanych do służby czynnej,
  • zwolnień ze stanowisk, w tym zwolnień sędziów i prokuratorów,
  • wyznaczeń na stanowiska,
  • przeniesień do rezerwy,
  • przeniesień w stan spoczynku,
  • unieważnień,
• zarządzeniach Ministra Spraw Wojskowych dotyczących:
  • zwolnień ze stanowisk, wyznaczeń na stanowiska, zatwierdzeń na stanowiskach,
  • powierzeń pełnienia obowiązków,
  • przesunięć, przeniesień, przydziałów, przedłużeń przydziałów,
  • odwołań,
  • przeniesień do i z Korpusu Ochrony Pogranicza,
  • przeniesień w stan nieczynny, przedłużeń stanu nieczynnego, powołań za stanu nieczynnego,
  • zwolnień z czynnej służby,
  • przeniesień do rezerwy,
  • przeniesień w stan spoczynku,
  • powołań do służby w rezerwie,
  • zwolnień od powszechnego obowiązku wojskowego,
  • skreśleń z listy oficerów.

Z tym dniem „wszelkie inne zmiany personalne, które były dotychczas ogłaszane w Dz. Pers., będą regulowane odtąd tylko w drodze zarządzeń pisemnych z podpisem ministra spraw wojskowych (kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych) lub w jego imieniu szefa Biura Personalnego MSWojsk.” Jednocześnie Minister Spraw Wojskowych, gen. bryg. Tadeusz Kasprzycki zniósł wydawanie „Rocznika oficerskiego”, którego ostatnie wydanie ukazało się w 1932 roku^[5].

Tak znaczne ograniczenie ilości podstawowych informacji o sprawach personalnych korpusu oficerów WP wynikało z zaostrzenia rygorów tajemnicy wojskowej będącego skutkiem zmieniającej się sytuacji w relacjach Polski z III Rzeszą i ZSRR.

Minister spraw wojskowych rozkazem B. Pers. 2034 tj. I–3, ogłoszonym 31 grudnia 1937 w Dodatku Tajnym Nr 12 do Dziennika Rozkazów, ustalił podział Dziennika Personalnego na:

1. Dziennik Personalny (jawny),
2. Tajny Dziennik Personalny,
3. Tajny Dziennik Personalny Rezerw

oraz ustalił zasady ogłaszania zmian personalnych^[6].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].