Dzwonek szczeciniasty : Morfologia, Biologia i ekologia, Zagrożenia i ochrona, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Dzwonek szczeciniasty

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

dzwonkowate

Rodzaj

dzwonek

Gatunek

dzwonek szczeciniasty

Nazwa systematyczna

Campanula cervicaria L.
Sp. Pl. 167 1753

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Dzwonek szczeciniasty (Campanula cervicaria L.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych. Występuje od Hiszpanii na zachodzie po Bajkał na wschodzie^[3]. W Polsce rośnie głównie na nizinach, zwłaszcza w dolinie Bugu. Występuje także na Wyżynie Małopolskiej, w Sudetach i Beskidach^[4].

Morfologia

Łodyga: Sztywna, prosto wzniesiona, szczeciniasto, odstająco, kłująco owłosiona, do 70 cm wysokości.
Liście: Siedzące, wydłużonotrójkątne, lancetowate lub równowąskie, szczeciniasto, odstająco, kłująco owłosione^[4].
Kwiaty: Zebrane w zbite główki na szczycie łodygi oraz w kątach najwyższych liści. Korona kwiatu niebieska, długości 13-25 mm. Szyjka słupka wyraźnie wystaje z korony.
Owoc: Torebka.

Biologia i ekologia

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit, gatunek semelparyczny. Rośnie na okrajkach i w świetlistych dąbrowach. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w grupie gatunków o stopniu zagrożenia trudnym do określenia (DD)^[4]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-17] (ang.).
↑ Mapa rozmieszczenia gatunku na Den virtuella floran
↑ ^a ^b ^c Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.