Edmund Karaśkiewicz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 kwietnia 1973 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | wykładowca akademicki |
| Narodowość | polska |
| Tytuł naukowy | profesor |
| Alma Mater | |
| Rodzice | Teodor Karaśkiewicz |
| Małżeństwo | Maria Gabriela Koczwarzanka |
| Dzieci | Melania |
| Krewni i powinowaci | 9 rodzeństwa |
| Odznaczenia | |
     | |
Edmund Karaśkiewicz (ur. 20 listopada 1899[1] w Lipie, zm. 10 kwietnia 1973 w Poznaniu) – polski fizyk, profesor Politechniki Poznańskiej i podporucznik Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 20 listopada 1899 w Lipie jako syn Teodora i Melanii z domu Guhl. W 1914 rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim[1]. Po jego ukończeniu w 1920 pracował jako nauczyciel w szkołach w Siporach, Lipie, Kaźmierzewie, Gołańczy. Po zdaniu kolejnych egzaminów zaczął uczyć w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. M. Kopernika w Bydgoszczy (1923).
W następnych latach kontynuował naukę na Uniwersytecie Poznańskim, pracował w tym czasie jako nauczyciel w Gimnazjum im. J. Kantego. W 1931 ożenił się z pianistką Marią Gabrielą Koczwarzanką (1905–1972)[2], z którą miał dwoje dzieci: Melanię i Stanisława.
W czasie II wojny światowej służył jako podporucznik-dowódca kompanii ckm 62. Pułku Piechoty. Dostał się do niewoli pod Warszawą i do 1945 roku był więziony w obozie jenieckim Oflag II C Woldenberg. Po wyzwoleniu przebywał w obozie dla Polaków w Bensheim. Zainicjował transporty ewakuacyjne do Polski i osobiście kierował pierwszym w październiku 1945.
W 1946 uzyskał stopień magistra filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Przeniósł się na stałe do Poznania i rozpoczął pracę w Katedrze Mechaniki Technicznej na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Inżynierskiej – dwie kadencje był dziekanem tego wydziału. W 1957 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1965 – zwyczajnym. W latach 1959-1962 kierował Katedrą Akustyki Drgań UAM.
Pełnił funkcje w wielu organizacjach naukowych (m.in. w ZNP, PTPN, PTF). Założył Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz Polskie Towarzystwo Akustyczne.
W 1970 przeszedł na emeryturę. Zmarł 10 kwietnia 1973 roku w Poznaniu. Został pochowany 13 kwietnia 1973 roku na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu[1].
Dyrekcja szkoły, w której pracował wypowiadała się o nim: Każdemu zakładowi pozazdrościć trzeba tak sumiennego i uzdolnionego nauczyciela jakim jest p. E. Karaśkiewicz.
Praca naukowa
- 34 prace w języku polskim
- 5 prac w językach obcych (m.in. The radiation pressure of an acoustic wave)
- 1957-1968 – 9 referatów na konferencjach międzynarodowych w Marsylii, Paryżu, Moskwie, Pradze, Budapeszcie i Warszawie
Odznaczenia i nagrody
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1964
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaka Honorowa Miasta Poznania
- Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”
Przypisy
Bibliografia
- Mikołajczak Henryk: Wspomnienie o profesorze Edmundzie Karaśkiewiczu. Z żałobnej karty (s. 111–113). Kronika Miasta Poznania nr 1/1976. [dostęp 2012-07-04]. (pol.).
