Edo de Waart
 Edo de Waart (2008) | |||
| Imię i nazwisko | Eduard de Waart | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1941 | ||
| Pochodzenie | holenderskie | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | dyrygent | ||
| |||
Edo de Waart, właśc. Eduard de Waart[1][2] (ur. 1 czerwca 1941 w Amsterdamie[1][2]) – holenderski dyrygent.
Życiorys
Jako dziecko uczył się gry na fortepianie[2]. W latach 1957–1962 studiował w klasie oboju w Muzieklyceum w Amsterdamie[2]. Początkowo występował jako oboista z Koninklijk Concertgebouworkest[1]. W 1960 roku uczęszczał także na letni kurs dyrygentury u Deana Dixona w Salzburgu[2], później był uczniem Franco Ferrary w Hilversum, gdzie w 1964 roku debiutował jako dyrygent[1][2]. W 1965 roku zdobył I nagrodę w konkursie im. Dimitriego Mitropoulosa w Nowym Jorku, po czym w latach 1965–1966 był asystentem Leonarda Bernsteina na stanowisku dyrygenta New York Philharmonic[1][2]. W 1966 roku został zastępcą dyrygenta Koninklijk Concertgebouworkest[1][2], w latach 1967–1979[3] był także dyrektorem muzycznym Netherlands Wind Ensemble, z którym dokonał licznych nagrań płytowych[1][2]. W 1967 roku dyrygował gościnnie Filharmonisch Orkest w Rotterdamie[1][2], później od 1973 do 1977 roku pełnił funkcję jej dyrektora muzycznego[1]. W 1969 roku wraz z Royal Philharmonic Orchestra debiutował w Wielkiej Brytanii[2]. W 1976 roku debiutował w londyńskim Covent Garden Theatre, dyrygując przedstawieniem Ariadny na Naksos Richarda Straussa[2].
W 1975 roku debiutował z San Francisco Symphony Orchestra, od 1977 do 1985 roku był jej dyrektorem muzycznym[1]. W latach 1979–1982 dyrygował na festiwalu w Bayreuth[1]. W 1980 roku poprowadził przedstawienie Pierścienia Nibelunga Richarda Wagnera na otwarcie nowo oddanego do użytku gmachu Louise M. Davies Symphony Hall[1][2]. Od 1986 do 1995 roku był dyrektorem muzycznym Minnesota Orchestra w Minneapolis[1][2][3]. Pełnił także funkcję dyrektora muzycznego Radio Philharmonisch Orkest w Hilversum (1989–2005), dyrektora artystycznego Sydney Symphony Orchestra (1993–1999) i głównego dyrygenta Hong Kong Philharmonic Orchestra (2004–2012)[3]. W 2012 roku przyjął stanowisko głównego dyrygenta Koninklijk Filharmonisch Orkest[3], którą prowadził do sezonu 2015/2016[4]. W 2016 roku został dyrektorem muzycznym New Zealand Symphony Orchestra[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001, s. 79. ISBN 978-83-224-0722-6.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3813. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 365. ISBN 978-0-8108-8400-7.
- ↑ Chef-dirigent Edo de Waart verlaat deFilharmonie na seizoen 2015/2016. antwerpsymphonyorchestra.be, 2014-11-12. [dostęp 2021-07-20]. (niderl.).
- ↑ NZSO announces new Music Director Edo de Waart. nzso.co.nz. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- SNL: Edo_de_Waart
