Eduskunta

Eduskunta

Suomen eduskunta

Państwo	Finlandia
Rodzaj	jednoizbowy
Rok założenia	9 maja 1906
Kierownictwo
Przewodniczący	Jussi Halla-aho (PS)
Wiceprzewodniczący
Struktura
Liczba członków	200
Stowarzyszenia polityczne	Koalicja rządząca (109)     Kok. (48)     PS (46)     RKP (10)     KD (5) Opozycja (91)     SDP (43)     Kesk. (23)     VIHR (13)     VAS (11)     Ruch Teraz (1)
Ordynacja	proporcjonalna
Ostatnie wybory	2 kwietnia 2023
Siedziba
Mannerheim str. 30, Helsinki
Strona internetowa

Finlandia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Finlandii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Finlandii Konstytucja Konstytucja Finlandii Władza ustawodawcza Eduskunta (Lista) Władza wykonawcza Prezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Najwyższy Sąd Administracyjny Prokuratura Kontrola państwowa Audytor generalny Finanse Bank Finlandii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Finlandii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Koalicji Narodowej Partia Centrum Perussuomalaiset Socjaldemokratyczna Partia Finlandii Sojusz Lewicy Liga Zielonych Szwedzka Partia Ludowa Chrześcijańscy Demokraci Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Finlandii

Eduskunta (szw. Riksdagen) – jednoizbowy parlament w Finlandii, wybierany raz na cztery lata w wyborach powszechnych (system proporcjonalny, metoda D’Hondta).

Nazwa

Z uwagi na fakt, że w Finlandii językami urzędowymi są fiński oraz szwedzki, parlament tego państwa posiada dwie oficjalne nazwy w obu językach – eduskunta oraz riksdagen. Fińskie słowo „eduskunta” powstało jako neologizm w XIX wieku i oznacza w przybliżeniu „zgromadzenie reprezentantów”. Zgodnie z zasadami pisowni języka fińskiego, powinno być ono zapisywane małą literą^[1].

Historia

Jednoizbowy parlament Finlandii został ustanowiony w 1906 roku w wyniku reform politycznych w Wielkim Księstwie Finlandii, stanowiącym ówcześnie część Imperium Rosyjskiego. Zastąpił dotychczasowy sejm stanowy. Wprowadzono wówczas w pełni równe i powszechne prawo wyborcze. 1 czerwca 1906 czynne i bierne prawo wyborcze otrzymały kobiety (po raz pierwszy w Europie). Pierwsze wybory do parlamentu miały miejsce w 1907. Wybrano wówczas 19 kobiet. Pozycja parlamentu była jednak mocno ograniczona przez podległy jedynie wielkiemu księciu Senat. 15 listopada 1917 Eduskunta stosunkiem głosów 127:68 przyjęła uchwałę o przejęciu najwyższej władzy w kraju. 6 grudnia 1917 stosunkiem głosów 127:68 uchwaliła Deklarację niepodległości^[2].

Uprawnienia

Do podstawowych funkcji Eduskunty należą:

• funkcja ustawodawcza – inicjatywa ustawodawcza, która przysługuje deputowanemu i Radzie Państwa, czyli rządowi
• funkcja kontrolna – możliwość egzekwowania odpowiedzialności parlamentarnej i konstytucyjnej wobec rządu
• funkcja kreacyjna – powoływanie ombudsmana i jego zastępcy, audytorów państwowych i ich zastępców, trzech audytorów parlamentarnych i ich zastępców, dziewięciu gubernatorów Banku Finlandii.

Eduskunta, przy współudziale prezydenta i sędziów Sądu Najwyższego, wybiera również premiera.

Zobacz też

• przewodniczący Eduskunty

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard M. Małajny (red.): Polskie prawo konstytucyjne na tle porównawczym. Warszawa: C.H. Beck, 2013, s. 377-378. ISBN 978-83-255-5261-1.

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna (wersja ang.). web.eduskunta.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-11)].
• http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/1051696,finlandia-po-rozlamie-w-partii-finowie-powstaje-nowe-ugrupowanie.html