| | Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Fadryk Alfons Kastylijski (hiszp. Fadrique Alfonso de Castilla, ur. 13 stycznia 1333 w Sewilli, zm. 29 maja 1358 w rodzinnym mieście) 25. wielki mistrz zakonu Santiago, pan na Haro.
Był nieślubnym synem króla Kastylii i Leónu – Alfonsa XI i jego kochanki Eleonory de Guzmán, przyrodnim bratem króla Piotra I Okrutnego i bratem bliźniakiem następcy Piotra, Henryka II.
Miał 3 dzieci z małżeństwa z Eleonorą de Angulo.
Po śmierci swojej matki zamordowanej za zgodą Piotra I na rozkaz królowej wdowy Marii Portugalskiej, wystąpił wraz z pozostałymi braćmi, synami Eleonory de Guzman, przeciwko królowi. W jakiś czas potem pojednał się z królem i został nawet królewskim emisariuszem wysłanym do powitania Blanki de Burbon, przyszłej żony króla, na granicy królestwa.
W 1354 król powierzył mu ochronę granicy z Portugalią. Fadryk wszedł wówczas w układy z bratem Henrykiem i Janem Alfonsem Albuquerque, dawnym faworytem królewskim będącym w niełasce. Wystąpił przeciwko królowi w trakcie buntu mieszkańców Toledo na czele 700-osobowego oddziału. Mając w perspektywie wojnę domową król starał się załagodzić konflikt, pozornie się wycofując i oferując Fadrykowi znaczący urząd na dworze.
Król zaprosił go do Sewilli, gdzie Fadryk po przybyciu do miasta został pojmany i zgładzony.
- Piotr Fernández (1170–1184)
- Ferdynand Díaz (1184–1186)
- Sancho Fernández (1186–1195)
- Gonzalo Rodríguez (1195–1204)
- Suero Rodríguez (1204–1206)
- Ferdynand González de Marañón (1206–1210)
- Piotr Arias (1210–1212)
- García González de Arauzo (1212–1217)
- Marcin Pelayo Barragán (1217–1221)
- García González de Candamio (1221–1224)
- Fernán Pérez Chacín (1224–1225)
- Piotr González Mengo (1225–1237)
- Rodrigo Íñiguez (1237–1242)
- Pelay Pérez Correa (1242–1275)
- Gonzalo Ruiz Girón (1275–1277)
- Piotr Núñez (1277–1286)
- Piotr Fernández Mata (1296–1293)
- Jan Osórez (1293–1311)
- Diego Múñiz (1311–1318)
- García Fernández (1318–1327)
- Vasco Rodríguez (1327–1338)
- Vasco López (1338)
- Alonso Meléndez de Guzmán (1338–1342)
- Fadrique Alfonso de Castilla (1342–1358)
- García Álvarez de Toledo (1359–1366)
- Gonzal Mexía (1366–1371)
- Ferdynand Osórez (1371–1383)
- Piotr Fernández Cabeza de Vaca (1383–1384)
- Rodrigo González de Mexia (1384)
- Pedro Muñiz de Godoy (1384–1385)
- Gercía Fernández de Villagarcía (1385–1387)
- Lorenzo Suárez de Figueroa (1387–1409)
- Enrique de Aragón (1409–1445)
- Álvaro de Luna (1445–1453)
- Jan II Kastylijski (1453 jako zarządzający)
- Alfons de Castilla (1453–1454)
- Henryk IV Kastylijski (1454–1462)
- Beltrán de la Cueva (1462–1463)
- Alfons de Castilla (po raz drugi, 1463–1467)
- Juan Pacheco (1467–1474)
- Rodrigo Manrique y Alonso de Cárdenas (1474–1476)
- Ferdynand Aragoński (1476–1477)
- Alonso de Cárdenas (1477–1493)
- Karol I Hiszpański (1516–1556)
- Filip II Habsburg (1556–1598)
- Filip III Habsburg (1598–1621)
- Filip IV Habsburg (1621–1665)
- Karol II Habsburg (1665–1700)
- Filip V Burbon (1700–1724)
- Ludwik I Burbon (1724)
- Filip V Burbon (1724–1746)
- Ferdynand VI Burbon (1746–1759)
- Karol III Burbon (1759–1788)
- Karol IV Burbon (1788–1813)
- Ferdynand VII Burbon (1813–1833)
- Izabela II Burbon (1833–1868)
- Alfons XII Burbon (1875–1885)
- Alfons XIII Burbon (1886–1941)
- Jan Burbon (1941–1975)
- Jan Karol I Burbon (1975–2014)
- Filip VI Burbon (od 2014)
|
