Fallicyzm
 | Ten artykuł od 2010-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Fallicyzm lub kult falliczny – kult bogów związanych z płodnością (także z rolnictwem) za pośrednictwem symboli wyobrażających męskiego członka w stanie wzwodu, czasem w połączeniu z odpowiadającym mu symbolem żeńskim. Symbole falliczne, symbolizujące potęgę twórczą, zazwyczaj umieszczano w świątyniach, czasem także przy drogach i placach. Kulty falliczne są szeroko rozpowszechnione w kulturach tradycyjnych:
- pradawnym bóstwem płodności starożytnych Egipcjan był ityfaliczny bóg Min[1];
- starogrecki bóg płodności Priap był też przedstawiany z wyraźnie zaznaczoną erekcją;
- skandynawskiego boga Freyra również wyobrażano w postaci fallicznej;
- charakter falliczny miały poświęcone Hermesowi przydrożne hermy w starożytnej Grecji;
- w starożytnym Egipcie podczas świąt ku czci Ozyrysa kobiety obnosiły lalki o długości 1 łokcia, z równie długim penisem poruszanym za pomocą sznurka;
- w państwie Chazarów przed przyjęciem judaizmu;
- w Kanadzie i w USA od lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku – Kościół św. Priapa;
- domniemywany jest także falliczny charakter słowiańskiego Wołosa (Welesa) poprzez odniesienia do polskiego wał (wulg. „członek męski”)[2].
Zobacz też
- mit fallocentryczny
