Federico Sforza
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1603 | ||
| Data i miejsce śmierci | 24 maja 1676 | ||
| Biskup Rimini | |||
| Okres sprawowania | 19 listopada 1646–26 czerwca 1656 | ||
| Prokamerling Kościoła Rzymskiego | |||
| Okres sprawowania | 10 października 1645–12 lipca 1653 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Nominacja biskupia | 19 listopada 1646 | ||
| Sakra biskupia | 23 grudnia 1646 | ||
| Kreacja kardynalska | 6 marca 1645 | ||
| Kościół tytularny | SS. Vito, Modesto e Crescenzia (10 lipca 1645) | ||
| |||
| Data konsekracji | 30 grudnia 1646 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Pietro Luigi Carafa | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Alessandro Vittrici | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Federico Sforza (ur. 20 stycznia 1603 w Rzymie, zm. 24 maja 1676 tamże[1]) – włoski kardynał.
Życiorys
Pochodził ze znanego rodu arystokratycznego; był synem Alessandro Sforzy i Eleonory Orsini[1]. Jego kuzynem był kardynał Alessandro Orsini[1]. W młodości został protonotariuszem apostolskim, a także gubernatorem Terni (1625), Ceseny (1626) i wicelegatem w Awinionie (1637-1645)[1]. 6 marca 1645 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santi Vito, Modesto e Crescenzia[2]. Od 27 września 1645 do 12 lipca 1653 pełnił rolę prokamerlinga Kościoła Rzymskiego[1]. 19 listopada 1645 został mianowany biskupem Rimini[2]. Zrezygnował z diecezji w czerwcu 1656[1]. Od stycznia 1659 do stycznia 1660 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. 26 czerwca 1656 został podniesiony do rangi kardynała prezbitera[2]. W 1675 został mianowany biskupem Tivoli i pełnił ten urząd do śmierci[2].
Kardynał Federico Sforza należał do frakcji prohiszpańskiej w Kolegium Kardynałów i od 1664 pełnił funkcję protektora wicekrólestwa Neapolu. Ponadto w latach 1664–1666 był wiceprotektorem Kastylii, Aragonii i Flandrii oraz Rzeszy Niemieckiej i dziedzicznych krajów Habsburgów austriackich[3]. W Kurii Rzymskiej był ponadto członkiem co najmniej sześciu kongregacji[4]:
- Kongregacji ds. Ceremoniału (1657–1676),
- Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (1657–1676),
- Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (1657–1676),
- Kongregacji ds. Obrzędów (1657–1676),
- Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski (1657–1676),
- Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników (1676).
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Sforza, Federico. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-07-26]. (ang.).
- ↑ a b c d Federico Cardinal Sforza. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-07-26]. (ang.).
- ↑ Olivier Poncet: The cardinal-protectors of the crowns in the Roman curia during the first half of the seventeenth century: the case of France, (w:) Court and politics in papal Rome, red. G. Signorotto & M. A. Visceglia, Cambridge University Press 2002, s. 163.
- ↑ Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991, s. 152. ISBN 978-3451216534.
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- Treccani: federico-sforza
