François Sébastien de Croix de Clerfayt

François Sébastien de Croix de Clerfayt

marszałek polny
Data i miejsce urodzenia	14 października 1733 Bruille, Hrabstwie Hainaut
Data śmierci	21 lipca 1798
Przebieg służby
Lata służby	1753-1795
Główne wojny i bitwy	wojna siedmioletnia, VIII wojna austriacko-turecka, wojny rewolucyjnej Francji
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

François Sébastien de Croix de Clerfayt (ur. 1733, zm. 1798) – waloński oficer, marszałek polny w służbie habsburskiej.

Życiorys

Urodził się na zamku Bruille w Hrabstwie Hainaut należącym do habsburskich Niderlandów. Na służbę w habsburskiej armii wstąpił w roku 1753. W wojnie siedmioletniej (1756–1763) odznaczył się, został awansowany i udekorowany Orderem Marii Teresy. Po pokoju w Hubertusburgu został mianowany pułkownikiem.

Od 1775 do śmierci był szefem Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 9. W 1888 wspomniany pułk otrzymał jego imię „na wieczne czasy”^[1].

W czasie niderlandzkiego powstania z 1787 roku Clerfayt jako Walon stanął przed wyborem drogi życiowej, pozostał jednak wierny cesarzowi. Wkrótce potem walczył w wojnie przeciw Turcji w randze Feldmarschal-Leutnant. Jako samodzielny dowódca Clerfayt odniósł wkrótce dwa znaczące sukcesy, którymi były zwycięskie bitwy pod Mehadią Calafat. 10 listopada 1788 roku cesarz mianował go na stopień generała artylerii (niem. Feldzeugmeister)^[2].

W 1792 roku, jako jeden z najbardziej zasłużonych generałów, został mianowany dowódcą korpusu w armii księcia Brunszwiku i pod Croix-sous-Bois pokonał Francuzów. W bitwie pod Jemappes w Niderlandach 6 listopada dowodził centrum wojsk cesarskich. 18 marca 1793 roku brał udział w bitwie pod Neerwinden, gdzie pobito oddziały Charlesa Dumourieza, odniósł też zwycięstwo pod Aldenhoven i wyzwolił Maastricht. Z kolei w październiku 1793 roku poniósł klęskę pod Wattignies.

W 1794 roku walczył w Flandrii przeciw Jean-Charlesowi Pichegru. Prowadząc jedno ze skrzydeł, walczył 17-18 maja pod Tourcoing. Równocześnie jednak Francuzi Dominique'a Vandamme'a hamowali jego postępy aż do rozbicia aliantów przez Josepha Souhama w innej części pola bitwy. Souham obrócił następnie swoje wojska w stronę Clerfayta i zmusił go do wycofania się z walki. Wkrótce potem zastąpił księcia Jozjasza na stanowisku naczelnego dowódcy, ale nie zdołał przejąć inicjatywy i został zmuszony do wycofania się za Ren.

Od 22 kwietnia 1795 roku feldmarszałek, dowodził oddziałami nad Renem w walce przeciw Jean-Baptiste Jourdanowi. Clerfayt odniósł zwycięstwo pod Höchst i wyzwolił Moguncję. Po zawarciu rozejmu złożył dowodzenie. Zmarł w 1798 roku.

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Smith, Digby. The Napoleonic Wars Data Book. London: Greenhill, 1998. ISBN 1-85367-276-9
• Encyclopædia Britannica 1911
• Clerfayt de Croix by Digby Smith, compiled by Leopold Kudrna
• Clerfayt in German by Jens-Florian Ebert