Francesco Bertazzoli
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1754 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1830 | ||
| Prefekt Kongregacji ds. Studiów | |||
| Okres sprawowania | 1824–1830 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 1777 | ||
| Sakra biskupia | 30 maja 1802 | ||
| Kreacja kardynalska | 10 marca 1823 | ||
| Kościół tytularny | diecezja Palestrina | ||
| |||
| Data konsekracji | 30 maja 1802 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Henryk Benedykt Stuart | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Coppola | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Francesco Bertazzoli (ur. 1 maja 1754 w Lugo, zm. 7 kwietnia 1830 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 1 maja 1754 roku w Lugo[1]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. W 1777 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. W 1796 roku powstrzymywał nastroje powstańcze w Lugo przeciwko armii napoleońskiej, a trzy lata później został członkiem miejskiej rady regencyjnej[1]. 24 maja 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Şanlıurfy, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Jednocześnie został tajnym skarbnikiem Jego Świątobliwości i Asystentem Tronu Papieskiego[1]. W 1811 roku cesarz mianował go biskupem Piacenzy, jednak nominacja nigdy nie została zatwierdzona[1]. Za jego radą Pius VII podpisał konkordat z Fontainebleau[1]. Po powrocie do Rzymu, został członkiem kilku kongregacji kardynalskich[1]. 10 marca 1823 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva[2]. Rok później został prefektem Kongregacji ds. Studiów[1]. 15 grudnia 1828 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina[2]. Zmarł 7 kwietnia 1830 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- p
- d
- e
|
