Francisco Javier de Cienfuegos y Jovellanos
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | Hiszpania | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1796 | ||
| Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1847 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Arcybiskup Sewilli | |||
| Okres sprawowania | 1824–1847 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 22 sierpnia 1819 | ||
| Kreacja kardynalska | 13 marca 1826 | ||
| Kościół tytularny | Santa Maria del Popolo | ||
| |||
| Data konsekracji | 22 sierpnia 1819 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Romualdo Antonio Mon y Velarde | ||||
| Współkonsekratorzy | Manuel Cayetano Muñoz Benavente | ||||
| |||||
Francisco Javier de Cienfuegos y Jovellanos (ur. 12 marca 1776 w Oviedo, zm. 21 czerwca 1847 w Alicante) – hiszpański kardynał.
Życiorys
Urodził się 12 marca 1796 roku w Oviedo, jako syn Baltasara Gonzáleza de Cienfuegosa y Caso Maldonado i Benity Antonii Josefy de Jovellanos y Ramírez de Jove[1]. Studiował na Uniwersytecie w Sewilli, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. 4 czerwca 1819 roku został biskupem Kadyksu, a 22 sierpnia przyjął sakrę[2]. W 1824 roku został arcybiskupem Sewilli[2]. 13 marca 1826 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2]. Po wybuchu I wojny karlistowskiej, stosunki pomiędzy Hiszpanią a Stolicą Piotrową uległy pogorszeniu i kardynał został zesłany do Alicante[1]. W 1844 roku został przywrócony, lecz nie powrócił już do Sewilli, ze względu na słaby stan zdrowia[1]. Zmarł 21 czerwca 1847 roku w Alicante[1].
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
