Franciszka Cegielska
Data i miejsce urodzenia | 2 sierpnia 1946 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 października 2000 | ||
Minister zdrowia | |||
Okres | od 26 marca 1999 | ||
Przynależność polityczna | Ruch Stu | ||
Poprzednik | Wojciech Maksymowicz | ||
Następca | Grzegorz Opala | ||
Prezydent Gdyni | |||
Okres | od 13 czerwca 1990 | ||
Przynależność polityczna | Ruch Stu | ||
Poprzednik | Zbigniew Koriat | ||
Następca | Wojciech Szczurek | ||
Odznaczenia | |||
|
Franciszka Cegielska (ur. 2 sierpnia 1946 w Miluzie, zm. 22 października 2000 w Krakowie) – polska polityk, samorządowiec, prezydent Gdyni w latach 1990–1998, w 1999 minister zdrowia i opieki społecznej, minister zdrowia w latach 1999–2000, posłanka na Sejm III kadencji.
Życiorys
W 1970 ukończyła studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Szczecińskiej, a w 1975 studia podyplomowe na Politechnice Gdańskiej. Do 1987 wykładała w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni.
W 1989 organizowała miejski Komitet Obywatelski „Solidarność”, obejmując jego przewodnictwo. W latach 1990–1998 była prezydentem Gdyni. Pełniła też obowiązki wiceprezesa Związku Miast Polskich. W wyborach w 1991 bezskutecznie kandydowała do Sejmu z listy Koalicji Republikańskiej. W 1997 została posłem na Sejm III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Rok później w wyborach samorządowych uzyskała najwięcej głosów w regionie i objęła funkcję przewodniczącej sejmiku pomorskiego. W 1999 została przewodniczącą Ruchu Stu, zastępując Czesława Bieleckiego. Jako członkini tej partii zasiadała w Zespole Parlamentarnym Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów.
W rządzie Jerzego Buzka od 1999 do śmierci sprawowała urząd ministra zdrowia (od 26 marca 1999 jako minister zdrowia i opieki społecznej, od 19 października 1999 jako minister zdrowia).
W lutym 2000 rada miasta Gdyni przyznała jej Medal im. Eugeniusza Kwiatkowskiego. We wrześniu tego samego roku otrzymała Medal Honorowy Związku Miast Polskich. Zmarła na raka trzustki[2]. Została pochowana w nowej alei zasłużonych na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 26–17–1a)[3].
Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[4] oraz Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)[5]. Jej imieniem nazwano węzeł drogowy w centrum miasta, Szkołę Podstawową nr 47 oraz Gimnazjum nr 19 w Gdyni.
Przypisy
- ↑ Do 19 października 1999 minister zdrowia i opieki społecznej.
- ↑ Słodki zabójca. wprost.pl. [dostęp 2015-09-04].
- ↑ Cmentarze Komunalne w Gdyni. Grobonet. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 61, poz. 810
- ↑ 38 samorządowców z województwa pomorskiego wyróżnionych Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. mac.gov.pl, 2015-09-03. [dostęp 2015-09-04].
Bibliografia
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2015-09-04].
- Nota biograficzna na stronie gdynia.pl. [dostęp 2015-09-04].
- p
- d
- e
Władze do 1939 roku |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Okupacja niemiecka 1939-1945 |
| ||||||
Władze do 1990 |
| ||||||
Władze po 1990 |
|
- p
- d
- e
Ministrowie zdrowia i opieki społecznej | |
---|---|
Ministrowie zdrowia |
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- p
- d
- e
|