Franz Skarbina

Franz Skarbina (ur. 24 lutego 1849 w Berlinie, zm. 18 maja 1910 tamże) – niemiecki malarz-impresjonista, rysownik, grafik i ilustrator.

Franz Skarbina był synem złotnika Mikołaja Skarbiny z Zagrzebia.

Studiował w latach 1865-1869 w Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. W latach 1869-1871 był nauczycielem domowym córek niderlandzkiego hrabiego, generała Hendrika George de Perponcher Sedlnitzkiego. Następnie wyruszył w podróż artystyczną do Drezna, Wiednia, Monachium, Norymbergi i Meranu, od roku 1877 odwiedził Holandię, Belgię i Francję. Zamieszkał w Paryżu, gdzie pod wpływem impresjonistów zaczął malować sceny życia wielkomiejskiego. Od roku 1883 uczestniczył w Salonie Paryskim. W roku 1888 został powołany na profesora zwyczajnego Akademii Berlińskiej, lecz wskutek nieporozumień z Antonem von Wernerem w roku 1893 odszedł z uczelni.

W roku 1892 wraz z Maxem Liebermannem i Walterem Leistikowem założył „Grupę Jedenastu“, a w roku 1898 „Berlińską Secesję“. W roku 1903 został wybrany do Akademii, w roku 1904 do jej senatu.

Znaczna część dzieł Skarbiny spłonęła w czasie II wojny światowej.