Franz Tuczek

Popiersie Franza Tuczka na Uniwersytecie w Marburgu

Franz Tuczek (ur. 11 czerwca 1852 w Kolonii, zm. 19 grudnia 1925 w Marburgu) – niemiecki lekarz psychiatra, tajny radca medyczny, profesor Uniwersytetu w Marburgu.

Życiorys

Studiował w Berlinie i w Monachium, był uczniem von Guddena, Westphala i Cramera[1]. Ukończył studia w 1876, następnie pracował w Wiedniu u Brückego, od 1877 do 1878 w Bürgerspital w Kolonii u Riegla. W 1879 u Westphala w Berlinie[2].

Od 1879 roku w Marburgu, gdzie prowadził zakład dla psychicznie chorych (Irrenheilanstalt in Marburg). 2 kwietnia 1894 powołany na katedrę psychiatrii Uniwersytetu w Marburgu. 1 października 1914 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w 1925 roku[3][4][5].

Jego synem był neurolog Karl Gustav Tuczek (1890–1931)[6].

W Marburgu znajduje się ulica jego imienia (Franz-Tuczek-Weg)[7].

Dorobek naukowy

Dysertacja doktorska dotyczyła zmian w rdzeniu kręgowym w zatruciu sporyszem. Kolejne prace dotyczyły zagadnień zmian neuropatologicznych w przebiegu porażenia postępującego, pelagry, alkoholizmu.

Wybrane prace

  • Ueber die Veränderungen im Centralnervensystem, speciell in den Hintersträngen des Rückenmarks, bei Ergotismus. Arch. f. Psychiat. 13, ss. 99-154, 1882
  • Beiträge zur pathologischen Anatomie und zur Pathologie der Dementia paralytica. Berlin: Hirschwald, 1884
  • Zur Lehre von der Hysterie der Kinder, 1886
  • Klinische und anatomische Studien über die Pellagra. Berlin: Fischer, 1893
  • Die Bekämpfung des Alkoholmissbrauchs, 1898
  • Gehirn und Gesittung: Rede, gehalten bei der Übernahme des Rektorats am 13. Oktober 1907. Elwert, 1907
  • Behandlung des Ergotismus W: Handb. d. ges. Therap. (Penzoldt u. Stinzing), 1909 ss. 542-549
  • Über das pathologische Element in der Kriminalität der Jugendlichen, 1914
  • Die Bedeutung der Alkoholfrage für den gesundheitlichen Wiederaufbau des deutschen Volkes. Alkoholfrage 18, ss. 176-191, 1922
  • Alkohol und Schule. Alkoholfrage 21, ss. 91-97, 1925

Przypisy

  1. ↑ Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1732. [1]
  2. ↑ Jürgen Peiffer: Hirnforschung in Deutschland 1849 bis 1974: Briefe zur Entwicklung von Psychiatrie und Neurowissenschaften sowie zum Einfluss des politischen Umfeldes auf Wissenschaftler. Springer, s. 1119. ISBN 3-540-40690-5.
  3. ↑ B., Franz Tuczek †, „Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie”, 60 (5-6), 1926, s. 379–380, DOI: 10.1159/000190489, ISSN 0014-3022 .
  4. ↑ Jahrmärker M. Nekrolog Tuczek. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie und psychisch-gerichtliche Medizin 83, ss. 556–558, 1926
  5. ↑ G.G. Stertz G.G., Franz Tuczek †, „Deutsche Medizinische Wochenschrift”, 52 (05), 1926, s. 207, DOI: 10.1055/s-0029-1200693, ISSN 0012-0472  (niem.).
  6. ↑ Uwe Frank Zeller: Psychotherapie in der Weimarer Zeit: die Gründung der "Allgemeinen Ärztlichen Gesellschaft für Psychotherapie" (AÄGP). MVK, Medien-Verlag Köhler, 2001 s. 403
  7. ↑ Hanns Hippius: Universitätskolloquien zur Schizophrenie, Band 2. Birkhäuser, 2004 ISBN 3-7985-1486-0 ss. 215-216
Kontrola autorytatywna (osoba):