Fregaty typu Leander
HMS "Apollo" | |||
Kraj budowy | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Użytkownicy | Royal Navy | ||
Wejście do służby | 1963 | ||
Zbudowane okręty | 26 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | od 2800 t do 3000 t w zależności od wersji | ||
Długość | 113 m | ||
Szerokość | 12,5 m lub 13,1 m | ||
Zanurzenie | 5,5 m | ||
Napęd | 2 turbiny parowe o mocy 25 000 KM napędzające dwie śruby | ||
Prędkość | 28 węzłów | ||
Załoga | 250 | ||
Uzbrojenie | W zależności od wersji: | ||
Wyposażenie lotnicze | 1 śmigłowiec Westland Lynx | ||
|
Fregaty typu Leander – brytyjskie fregaty, które zaczęły wchodzić w skład Royal Navy od 1963. Łącznie zbudowano 26 jednostek w trzech wersjach produkcyjnych. W ramach licencji okręty budowano w Australii (6 jako typ River), Holandii (6 jako typ Van Speijk) i Indiach (6 Nilgiri i 3 Godavari).
Historia
Fregaty typu Leander zostały opracowane na podstawie fregat typu 12 należących do podtypów Rothesay i Whitby. Pierwsze 4 jednostki typu Leander zaczęto budować jako okręty należące do typu już istniejących fregat. Dopiero w 1960 ogłoszono decyzję o powstaniu nowego typu okrętów, który klasyfikowano jako zmodernizowana wersję fregat typu 12. Okręty były budowane w trzech podstawowych wersjach, które w czasie służby podlegały ciągłym zmianom i modernizacjom.
Wersje
- Batch 1 – pierwsza seria okrętów składająca się z 8 jednostek które wchodziły do służby w latach 1963 - 1965. Okręty powstały w wersji wielozadaniowej co miało być rozwiązaniem ekonomiczniejszym od budowanych wcześniej specjalistycznych fregatach. Na okrętach zwrócono uwagę na poprawę warunków bytowych załogi m.in. przez powiększenie kabin i dodanie klimatyzacji. Nowością było także przystosowanie okrętów do bazowania na pokładzie śmigłowca. Główne uzbrojenie okrętu które składało się początkowo z dwóch dział kaliber 114 mm podczas modernizacji zastąpiono wyrzutnia rakietotorped przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych. W ramach modernizacji zamiast dział przeciwlotniczych kaliber 40 mm zainstalowano wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu Sea Cat.
- Batch 2 – druga seria okrętów składająca się z 8 jednostek które wchodziły do służby w latach 1966 - 1967. Głównym przeznaczeniem okrętów było zwalczanie okrętów podwodnych. W stosunku do pierwszej wersji główna różnicą było zastosowanie zmodernizowanej jednostki napędowej. Podczas modernizacji w miejsce działa 114 mm zamontowano wyrzutnię pocisków przeciwokrętowych MM-38 Exocet. Dodano także wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych Sea Cat i 6 wyrzutni torpedowych. Lądowisko dla śmigłowca uległo poszerzeniu aby mogły z niego operować śmigłowce Westland Lynx.
- Batch 3 – trzecia seria okrętów składająca się z 10 jednostek, które wchodziły do służby w latach 1968 - 1973. Podstawową różnicą w stosunku do poprzednich wersji było zwiększenie szerokości kadłuba do 13,1 m w celu zwiększenia miejsca wewnątrz okrętu i poprawy jego stateczności. Na pięciu jednostkach serii usunięto działa 114 mm i wyrzutnie pocisków Sea Cat a w ich miejsce zainstalowano wyrzutnię pocisków przeciwlotniczych Sea Wolf i przeciwokrętowych Exocet.
Bibliografia
- Jacek Krzewiński, Fregaty typu Leander, NTW nr 2-3/1994, ISSN 1230-1655
Linki zewnętrzne
- Opis w serwisie "Royal Navy Postwar". btinternet.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-12)]. (ang.)