Freundeskreis Reichsführer SS

Freundeskreis Reichsführer SS (wcześniej Freundeskreis der Wirtschaft beim Reichsführer SS Himmler, znany również jako Keppler-Kreis – Krąg Kepplera) – grupa niemieckich przemysłowców, których celem było wzmocnienie więzi między NSDAP a niemieckim biznesem i przemysłem. Grupa została utworzona i koordynowana przez Wilhelma Kepplera, jednego z bliskich doradców ekonomicznych Adolfa Hitlera.

Rola i rozwój

Keppler, który był członkiem NSDAP od 1927 r., utworzył w 1932 Koło w reakcji na prośbę Hitlera o utworzenie „grupy analitycznej do spraw ekonomicznych”[1]. Początkowo członkowie nie byli członkami partii (choć wielu później do niej dołączyło) i przedstawiali grupę jako „klub dżentelmena”[2]. Wielkość grupy nigdy nie przekroczyła 40 członków[1]. Reprezentowane grupy obejmowały urzędników zajmujących się produkcją, bankowością i SS[3].

Grupa związała się z Heinrichem Himmlerem, od 1935 roku przyjacielem Kepplera[2]. W latach 1936–1944 członkowie koła przekazywali mu około 1 miliona marek rocznie[1], a jedną z finansowanych z tych pieniędzy instytucji było Ahnenerbe, którego celem było udowodnienie nazistowskich teorii o wyższości rasy aryjskiej przez badania historyczne, etnograficzne, antropologiczne i archeologiczne[2].

Niektórzy członkowie grupy, tacy jak Flick, później skorzystali z polityki NSDAP dotyczącej aryanizacji przemysłu wzbogacają się na majątkach żydowskich[2].

Powojenne procesy członków

Po wojnie William Keppler został skazany na dziesięć lat więzienia po procesie ministerstw w Norymberdze w 1949 r. Zwolniono go w lutym 1951 r.

Friedrich Flick został również skazany na siedem lat po procesie Flicka. Zwolniono go z więzienia na początku 1950[2].

Członkowie

Do grupy należeli[1][4]:

  • przemysłowcy:
    • Fritz Kranefuss, brataek Kepplera i członek zarządu w Brabag;
    • Kurt Baron von Schröder and Emil Heinrich Meyer, kierownictwo ITT Corporation;
    • August Rosterg, dyrektor generalny Wintershall;
    • Otto Steinbrinck, wiceprezes Vereinigte Stahlwerke AG;
    • Emil Helfferich, przewodniczący zarządu German-American Petroleum Company;
    • Friedrich Flick, prezes Flick KG[3];
    • Ewald Hecker, przewodniczący Ilseder Hütte;
    • Albert Vögler z Vereinigte Stahlwerke[3];
    • Heinrich Bütefisch z IG-Farben[3];
    • Karl Lindemann z Norddeutsche Lloyd[3];
    • Hans Walz, prezes Robert Bosch GmbH[3] (a później uhonorowany przez Jad Waszem za pracę na rzecz ratowania Żydów przed Holokaustem)[5]
  • bankierzy:
    • Hjalmar Schacht, prezes Reichsbank;
    • Karl Rasche, członek zarządu Dresdner Bank[3];
    • Friedrich Reinhart, prezes zarządu Commerzbank[3]
  • politycy:
    • Carl Vincent Krogmann;
    • Gottfried Graf von Bismarck-Schönhausen;
    • Oswald Pohl, szef biura administracyjno-gospodarczego SS[3];
    • Franz Hayler i Otto Ohlendorf[3];
    • sekretarz grupy Fritz Kranefuß, były pracownik Kepplera i członek personelu osobistego Himmlera[3];
    • kierownik finansowy grupy Kurt Baron von Schröder

Przypisy

  1. ↑ a b c d Chapter 9: Wall Street and the Nazi Inner Circle. W: Antony C. Sutton: Wall Street and the Rise of Hitler. CLAIRVIEW BOOKS. ISBN 978-1-905570-27-0. (ang.).
  2. ↑ a b c d e L.M.L.M. Stallbaumer L.M.L.M., Frederick Flick’s Opportunism and Expediency, „Dimensions: A Journal of Holocaust Studies”, 2, 13, Anti-Defamation League [zarchiwizowane z adresu 2017-02-15] .
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Hartmut Berghoff, Cornelia Rauh: The Respectable Career of Fritz K.: The Making and Remaking of a Provincial Nazi Leader. Berghahn Books, s. 62–63. ISBN 978-1-78238-594-3. (ang.).
  4. ↑ Trials of War Criminals Before the Nuremberg Military Tribunals, t. VI: The Flick Case, United States Government Printing Office, 1952, s. 287 .
  5. ↑ The Righteous Among The Nations, Yad Vashem  (ang.).