Giacomo Monico
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1778 | ||
| Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 1851 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Patriarcha Wenecji | |||
| Okres sprawowania | 1827–1851 | ||
| Biskup Cenedy | |||
| Okres sprawowania | 1822–1827 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 21 marca 1801 | ||
| Nominacja biskupia | 16 maja 1822 | ||
| Sakra biskupia | 9 listopada 1822 | ||
| Kreacja kardynalska | 29 lipca 1833 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 9 listopada 1822 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Ján Krstitel Ladislav Pyrker | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Giuseppe Grasser | ||||||||
| |||||||||
Giacomo Monico (ur. 26 czerwca 1778 w Riese, zm. 25 kwietnia 1851 w Wenecji) – włoski duchowny katolicki, kardynał, patriarcha Wenecji.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął 21 marca 1801 w Treviso. 16 maja 1822 został wybrany biskupem Cenedy. 9 listopada 1822 w Wenecji otrzymał sakrę z rąk kardynała Ladislao Pyrkera (współkonsekratorami byli biskupi Giuseppe Grasser i Giuseppe Manfrin Provedi). 9 kwietnia 1827 objął stolicę patriarchalną Wenecji, na której pozostał już do śmierci. 29 lipca 1833 Grzegorz XVI wyniósł go do godności kardynalskiej, a 23 czerwca 1834 nadał mu tytuł kardynała prezbitera SS. Nereo e Achilleo. Nie brał udziału w Konklawe 1846, wybierającym Piusa IX.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.)
- Sylwetka na stronie Davida M. Cheneya (ang.)
- GCatholic.org (ang.)
- p
- d
- e
|
