Glicynia chińska

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

glicynia

Gatunek

glicynia chińska

Nazwa systematyczna

Wisteria sinensis (Sims) Sweet
Prodr. 2:390. 1825

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Glicynia chińska, słodlin chiński, wisteria chińska (Wisteria sinensis (Sims) Sweet) – gatunek ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w środkowych Chinach, jest uprawiana w wielu krajach świata^[3]. Nazwa wisteria wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara.

Morfologia

Pokrój: Kwitnące pnącze o silnym wzroście, prawoskrętnie wijące się pędami^[4]. Może osiągać wysokość powyżej 10–18 m, rosnąc 1–3 m na rok.
Liście: Całobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 7–13 listków, skrętoległe, kształtu jajowatopodłużnego.
Kwiaty: Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, z dużym odgiętym żagielkiem z dwoma wyrostkami u nasady, w zwisających gronach do 30 cm długości, niebieskofioletowe. Grona wyrastają na końcach krótkich bocznych pędów lub tegorocznych długopędów.
Owoce: Spłaszczone strąki długości 10–15 cm, owłosione, zwykle z kilkoma nasionami. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny.
Korzeń: Na korzeniach gatunku można szczepić odmiany. Korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe), co jest cechą wszystkich roślin z tej rodziny.
Gatunki podobne: W uprawie spotyka się również inny bardzo ozdobny gatunek z odmianami o różnych barwach kwiatów (jasnofioletowe, niebieskie, białe, różowe): glicynię japońską (Wisteria floribunda).

Zastosowanie i uprawa

Roślina ozdobna uprawiana dla ładnych i obficie kwitnących kwiatów. Jest to duże, silnie rosnące pnącze ogrodowe, wymagające mocnych podpór, gdyż jest bardzo ciężkie.
Uprawa. Glicynia potrzebuje świeżej, piaszczystej, wilgotnej gleby i nawożenia obornikiem oraz nawozami fosforowymi i gleby odkwaszonej (wapnujemy). Wymaga przykrycia na zimę, gdyż jest nieodporna na mrozy. Rośliny rozmnażane z siewu kwitną dopiero po kilkunastu latach. Rozmnaża się więc przez odkłady powietrzne lub przez ukorzenianie jednorocznych pędów, które następnie tnie się na sadzonki. Rośliny szczepi się również w sarnią nóżkę na odcinkach korzeni Wisteria sinensis, lub przez stosowanie, dotyczy to odmian bogato kwitnących.

Odmiany

'Prolific' – obficie kwitnąca odmiana uprawna o kwiatach jasnofioletowoniebieskich,
'Alba' i 'Jako' – odmiany o kwiatach białych,
'Black Dragon' – kwiaty podwójne, ciemnopurpurowe,
'Plena' – kwiaty podwójne, rozetokształtne, liliowe.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Fabales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-23] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
↑ Glicynia – pnącze o pięknych kwiatach. Uprawa i pielęgnacja glicynii, zabezpieczenie pnącza przed mrozem [online], muratordom.pl [dostęp 2020-11-15] .

Bibliografia

Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: Multico Oficyna Wydaw., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wydaw. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.