Gnu białobrode
| Connochaetes taurinus albojubatus[1] | |||
| Thomas, 1892 | |||
 Samiec w pobliżu Ngorongoro, Tanzania | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | parzystokopytne | ||
| Rodzina | wołowate | ||
| Podrodzina | bawolce | ||
| Rodzaj | gnu | ||
| Gatunek | |||
| Podgatunek | gnu białobrode | ||
| |||
| |||
Gnu białobrode[2] (Connochaetes taurinus albojubatus) – podgatunek gnu pręgowanego. Występuje na obszarze od północnej Tanzanii do środkowej Kenii, do równika na południu i do doliny Rift Valley na zachodzie[3].
Charakterystyka ogólna
Gnu białobrode ma brunatnoszare ubarwienie z pręgami po bokach i szyi. Na brodzie oraz na podgardlu występują długie białe włosy.
- Długość
- do 230 cm
- Wysokość w kłębie
- ok. 130 cm
- Ogon
- ok. 100 cm
- Waga
- ok. 250 kg.
Występowanie i biotop
Zamieszkuje stadnie na afrykańskich stepach, na obszarze od północnej Tanzanii do środkowej Kenii, do równika na południu i do doliny Rift Valley na zachodzie[3]. Odżywia się roślinami.
W niewoli
Gnu białobrode są hodowane w wielu ogrodach zoologicznych. Jedyne w Polsce osobniki są hodowane we wrocławskim ogrodzie zoologicznym.
Przypisy
- ↑ Connochaetes taurinus albojubatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b IUCN SSC Antelope Specialist Group, Connochaetes taurinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015.1 [dostęp 2016-02-25] (ang.).
