Grand Prix Portugalii 1986

Grand Prix Portugalii 1986
Grande Premio de Portugal
14. wyścig z 16 w sezonie
434. Grand Prix Formuły 1
Tor Autódromo do Estoril
Portugalia Autódromo do Estoril
Data

21 września 1986

Trasa
Liczba okrążeń

70

Długość okrążenia

4,350 km

Dystans

304,500 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

27 kierowców

Zakwalifikowało się

27 kierowców

Ukończyło wyścig

13 kierowców

Wyniki
Pole position

Ayrton Senna
(1:16,673, Lotus)

Zwycięzca

Nigel Mansell
(1:37:21,900, Williams)

Najszybsze
okrążenie

Nigel Mansell
(1:20,943, Williams)

14. Grand Prix w sezonie 1986
Poprzednie

Grand Prix Włoch

Następne

Grand Prix Meksyku

Grand Prix Portugalii
1985 1986 1987

Grand Prix Portugalii 1986 (oryg. Grande Premio de Portugal) – 14. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1986, która odbyła się 21 września 1986, po raz trzeci na torze Autódromo do Estoril.

15. Grand Prix Portugalii, szóste zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Klasyfikacja

Legenda oznaczeń w tabelach wyników
Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie Wyjaśnienie
Złoty Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny 2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy 3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony Nie zakwalifikował się (NZ)
Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy Nie ukończył (NU)
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK/EX)
Biały Nie wystartował (NW)
Kontuzjowany (K/INJ)
Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru Został wycofany (WYC/WD)
Nie przybył (NP/DNA)
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie Start z pole position
Kursywa Najszybsze okrążenie wyścigu
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
* Sezon w trakcie
1/2/3 Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1
Poz Nr Kierowca Konstruktor Okrążeń Czas/powód NU Poz. startowa Punkty
1 5 Wielka Brytania Nigel Mansell Williams-Honda 70 1:37:21.900 2 9
2 1 Francja Alain Prost McLaren-TAG 70 + 18.772 3 6
3 6 Brazylia Nelson Piquet Williams-Honda 70 + 49.274 6 4
4 12 Brazylia Ayrton Senna Lotus-Renault 69 Brak paliwa 1 3
5 27 Włochy Michele Alboreto Ferrari 69 + 1 okrążenie 13 2
6 28 Szwecja Stefan Johansson Ferrari 69 + 1 okrążenie 8 1
7 25 Francja René Arnoux Ligier-Renault 69 + 1 okrążenie 10  
8 19 Włochy Teo Fabi Benetton-BMW 68 + 2 okrążenia 5  
9 11 Wielka Brytania Johnny Dumfries Lotus-Renault 68 + 2 okrążenia 15  
10 18 Belgia Thierry Boutsen Arrows-BMW 67 + 3 okrążenia 21  
11 17 Niemcy Christian Danner Arrows-BMW 67 + 3 okrążenia 22  
12 14 Wielka Brytania Jonathan Palmer Zakspeed 67 + 3 okrążenia 20  
13 22 Kanada Allen Berg Osella-Alfa Romeo 63 + 7 okrążeń 27  
NU 7 Włochy Riccardo Patrese Brabham-BMW 62 Silnik 9  
n.k. 16 Francja Patrick Tambay Lola-Ford 62 Nie klasyfikowany 14  
n.k. 24 Włochy Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 60 Nie klasyfikowany 18  
NU 20 Australia Gerhard Berger Benetton-BMW 44 Wypadł z toru 4  
NU 23 Włochy Andrea de Cesaris Minardi-Motori Moderni 43 Wypadł z toru 16  
NU 2 Finlandia Keke Rosberg McLaren-TAG 41 Elektronika 7  
NU 8 Wielka Brytania Derek Warwick Brabham-BMW 41 Elektronika 12  
NU 26 Francja Philippe Alliot Ligier-Renault 39 Silnik 11  
NU 4 Francja Philippe Streiff Tyrrell-Renault 28 Silnik 23  
NU 3 Wielka Brytania Martin Brundle Tyrrell-Renault 18 Silnik 19  
NU 15 Australia Alan Jones Lola-Ford 10 Hamulce 17  
NU 29 Holandia Huub Rothengatter Zakspeed 9 Przeniesienie napędu 26  
NU 21 Włochy Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 8 Silnik 24  
NU 31 Włochy Ivan Capelli AGS-Motori Moderni 6 Przeniesienie napędu 25  

Uwagi

  • Pole position: Ayrton Senna - 1:16.673
  • Najszybsze okrążenie: Nigel Mansell - 1:20.943 na okrążeniu 53
  • Williams-Honda zdobył mistrzostwo w klasyfikacji konstruktorów na dwa wyścigi przed końcem sezonu.