Grupa warowna
 | Ten artykuł od 2016-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Grupa fortowa.
|
Grupa warowna – grupa stałych obiektów fortyfikacyjnych (schronów, fortów); system fortyfikacji rozproszonej, złożony z kilkunastu-kilkudziesięciu niedużych obiektów (zazwyczaj wykonanych z betonu) o szerokiej autonomii i precyzyjnie rozdzielonych zadaniach[1].
Koncepcja grupy warownej - zamiast rozległego dzieła fortyfikacyjnego, wrażliwego na skupiony ogień artyleryjski - powstała w końcu XIX wieku. Głównym okresem budowy grup warownych było dwudziestolecie międzywojenne[1]. Przykładami są zespoły umocnień Modlina, Warszawy czy Serocka[2].
Budowle były wznoszone na danym obszarze dla wykonywania wspólnego zadania bojowego[2], np. blokady traktów komunikacyjnych na kierunku spodziewanego marszu wojsk przeciwnika. Obiekty były połączone komunikacją podziemną (istniały zespoły obiektów nazywane grupami, mimo braku potern, szczególnie w fortyfikacji niemieckiej). Poszczególne schrony mogły być wyposażone w różnego rodzaju sprzęt bojowy i wykonywać odrębne zadania w ramach całości grupy.
Zobacz też
- Rejon umocniony
