Gustavo Testa

Gustavo Testa
Kardynał prezbiter
Herb duchownego Et patria et cor
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1886
Boltierre

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1969
Rzym

Emerytowany prefekt Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich
Okres sprawowania

1962–1968

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 października 1910

Nominacja biskupia

4 czerwca 1934

Sakra biskupia

1 listopada 1934

Kreacja kardynalska

14 grudnia 1959
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Girolamo dei Croati

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 listopada 1934

Konsekrator

Alfred Ildefons Schuster

Współkonsekratorzy

Angelo Giuseppe Roncalli
Adriano Bernareggi

Konsekrowani biskupi
Giuseppe Mazzoli 1935
Vincent Gelat 1948
Joseph Hasler 1957
Johannes Vonderach 1957
Współkonsekrowani biskupi
Benigno Carrara 1948
Giacomo Testa 1953

Gustavo Testa (ur. 28 lipca 1886 w Boltierre, zm. 28 lutego 1969 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Kształcił się na uczelniach w Rzymie. Do kapłaństwa ordynowany 28 października 1910 w rodzinnej diecezji Bergamo. Po ukończeniu studiów pracował duszpastersko, a także jako wykładowca seminarium w Bergamo. Od 1920 rozpoczął pracę w Kurii, w Sekretariacie Stanu. W latach 19201923 sekretarz nuncjatury w Austrii. W 1921 otrzymał tytuł prywatnego szambelana Jego Świątobliwości. W latach 19231924 był papieskim wysłannikiem do Zagłębia Ruhry i Saary. Do roku 1934 pracował w nuncjaturach w Peru, Bawarii i Włoszech.

4 czerwca 1934 został mianowany tytularny arcybiskupem Amasei i delegatem apostolskim do takich krajów jak: Egipt, Arabia, Erytrea, Abisynia i Palestyna. Sakrę w katedrze w Bergammo otrzymał z rąk kardynała Alfreda Schustera, arcybiskupa Mediolanu. Jednym ze współkonsekratorów był Angelo Giuseppe Roncalli, przyszły papież Jan XXIII, bliski przyjaciel Testy przez ponad pół wieku. W latach późniejszych był delegatem do Jerozolimy, Palestyny, Transjordanii i Cypru (od 1948) i Szwajcarii (od 1953). W 1959 mianowany kardynałem prezbiterem S. Girolamo dei Croati. Jako legat papieski brał udział w międzynarodowym kongresie eucharystycznym w Monachium w 1960. Od 1961 przewodził komisji ds. Administracji Stolicy Świętej. Rok później mianowany również sekretarzem Świętej Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. Brał udział w konklawe 1963. Od 1967 tytuł sekretarza zmieniono na prefekta. Ze swych funkcji zrezygnował w 1968. Zmarł po długiej chorobie w swej rzymskiej rezydencji. Pochowany w Bergamo.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • Catholic-Hierarchy
  • Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
  • Jean-Baptiste Auvergne (1833–1836)
  • Perpetuo Guasco da Solero OFMObs (1839–1859)
  • Paškal Vujičić OFMObs (1860–1866)
  • Ljudevit Ćurčija OFMObs (1866–1881)
  • Anacleto Chicaro OFMObs (1881–1888)
  • Guido Corbelli OFMObs (1888–1896)
  • Gaudenzio Bonfigli OFMObs (1896–1904)
  • Aurelio Briante OFM (1904–1921)
  • Andrea Cassulo (1921–1927)
  • Valerio Valeri (1927–1933)
  • Riccardo Bartoloni (1933)
  • Torquato Dini (1933–1934)
  • Gustavo Testa (1934–1945)
Internuncjusze apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Sekretarze
Prefekci
Kontrola autorytatywna (osoba):