Gwiazdnica długolistna : Rozmieszczenie geograficzne, Morfologia, Biologia i ekologia, Zagrożenia Wikipedia, wolna encyklopedia

Gwiazdnica długolistna

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

gwiazdnica

Gatunek

gwiazdnica długolistna

Nazwa systematyczna

Stellaria longifolia Muhl. ex Willd.
Enum. Pl. 479 1809

Synonimy

Stellaria atrata (J.W. Moore) B. Boivin
Stellaria diffusa Pall. ex Schltdl..
Stellaria friesiana Ser^[3].

Multimedia w Wikimedia Commons

Gwiazdnica długolistna (Stellaria longifolia L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek o wokółbiegunowym zasięgu. Występuje w rozproszeniu na Syberii, sięgając po Daleki Wschód, w Ameryce Północnej oraz w północnej, środkowej i północno-wschodniej części Europy. W Polsce jest dość rzadki. Głównie występuje w południowo-wschodnich regionach kraju, w Kotlinie Sandomierskiej, na Wyżynie Małopolskiej, Nizinie Śląskiej, Wyżynie Śląskiej i Wyżynie Lubelskiej. W Sudetach znany jest z pojedynczych stanowisk. W Karpatach opisano jego występowanie tylko na jednym stanowisku – nad Wyżnim Stawem Toporowym w Tatrach^[4].

Morfologia

Łodyga: Pokładająca się zaraz w nasadzie. Jest 4-graniasta i górą ma szorstkie kanty. Osiąga długość 10-25 cm^[5].
Liście: Siedzące, wąskolancetowate, o długości 1,5-2 cm, szerokości 1-2 mm, najszersze powyżej połowy długości. Podsadki błoniaste^[5].
Kwiaty: Nieliczne, zebrane w dwuramienną wierzchotkę na szczycie łodygi. Działki kielicha o długości 2,5 mm są zaostrzone. 5 białych płatków o długości 2 mm jest rozcięte niemal do samej nasady, tak, że pozornie kwiat jest 10-płatkowy^[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Występuje w wilgotnych borach i turzycowiskach. Liczba chromosomów 2n = 26^[6]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Vaccinio-Piceion i Ass. Sphagno girgensohnii-Piceetum (borealna świerczyna na torfie)^[7].

Zagrożenia

Według kryteriów IUCN gatunek w Karpatach krytycznie zagrożony (kategoria:CR), gdyż występuje na jednym tylko stanowisku i w niewielkiej ilości osobników^[4]..

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
↑ The Plant List. Stellaria longifolia. [dostęp 2001-03-15].
↑ ^a ^b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
↑ ^a ^b ^c Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych. Warszawa. ISBN 83-01-14439-4.