Halina Bruczówna

Halina Bruczówna

Halina Bruczówna
Imię i nazwisko	Halina Wanda Bnińska
Data i miejsce urodzenia	1894 Warszawa
Data i miejsce śmierci	3 października 1937 Nowy Jork
Zawód	aktorka, piosenkarka
Współmałżonek	Juliusz Ostoja-Zagórski (1915-1919; śmierć męża) Eddy Brown (1921– przed 1926; rozwód) hr. Wiktor Bniński
Lata aktywności	1913–1930
Multimedia w Wikimedia Commons

Halina Bruczówna, właściwie Halina Wanda Bnińska (ur. 1894 w Warszawie, zm. 3 października 1937 w Nowym Jorku) – polska aktorka filmowa i sceniczna, śpiewaczka.

Biografia

Bruczówna uczyła się aktorstwa w Klasie Dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, a śpiewu u Stanisławy Dobrowolskiej. Debiutowała w sezonie 1913/14 w Teatrze Nowoczesnym w Warszawie, następnie występowała w 1915-16 w Teatrze Małym, a w 1916-19 w Teatrze Letnim. Zyskała sławę grając w komediach i farsach, ale po debiucie kinowym w 1916 zaczęła rosnąć jej popularność jako aktorki dramatycznej. Bruczówna, obok Poli Negri i Mii Mary, należała do najważniejszych aktorek wytwórni Sfinks, zwłaszcza po wyjeździe Negri do Stanów Zjednoczonych (dzięki czemu to Bruczówna zaczęła grać główne role)^[1].

W 1915 roku wyszła za mąż za walczącego w Legionach Polskich porucznika Juliusza Ostoję-Zagórskiego, z którym miała też walczyć na froncie^[2][3]. Po zakończeniu I wojny światowej Bruczówna zdecydowała się wyjechać z nim do Stanów Zjednoczonych. Podczas podróży Ostoja-Zagórski został wezwany służbowo do Polski i zginął podczas zamieszek w Gdańsku. Bruczówna wyemigrowała sama^[1].

Od 1920 roku jako Halina Bruzovna występowała w teatrach na Broadwayu^[4]. Największy sukces odniosła grając główną rolę w musicalu Blossom Time. Prasa pisała o „egzotycznej piękności posiadającej cudowny magnetyzm”, chwalono też jej umiejętności wokalne i aktorskie^[1]. Bruczówna aktywnie współpracowała też z ośrodkami polonijnymi w Ameryce, biorąc udział w organizowanych przez nie koncertach i przedstawieniach dobroczynnych. W roku 1920 sama zorganizowała szereg koncertów i przedstawień, na których zebrała około milion dolarów na rzecz Pożyczki Odrodzenia Polski^[5]. Działała również na rzecz łatwiejszych i częstszych występów polskich artystów w Ameryce.

W 1921 wyszła za mąż za skrzypka Eddy’ego Browna. W 1922 razem z nim odwiedziła Warszawę, żeby zorganizować zespół baletowy, który z jej pomocą występowałby w Ameryce. Projekt nie doszedł do skutku, a bezdzietne małżeństwo zakończyło się szybko rozwodem^[6]. W 1925 roku Bruczówna przyjechała do Warszawy, gdzie występowała w Teatrze Polskim i kabarecie Qui Pro Quo. Mało kto pamiętał ją i występy te nie były bardzo popularne. Halina wzięła trzeci ślub – z hrabią Wiktorem Bnińskim; para zamieszkała we Francji^[1]. W roku 1930 aktorka wystąpiła w polskojęzycznej Tajemnicy lekarza, zrealizowanej przez Paramount w studiu Joinville pod Paryżem^[1]. Sporadycznie grała też w przedstawieniach polskich w Paryżu i Londynie. W początkach lat 30. skorzystała z zaproszenia Poli Negri i wróciła do Ameryki. Spędziła w Hollywood kilka lat, założyła agencję teatralno-koncertową, organizowała m.in. koncerty Poli Negri.

W roku 1936 przyjechała do Polski, by omówić występy polskich zespołów baletowych i teatralnych w Ameryce. Sfinalizowała kontrakt Antoniny Nowickiej, tancerki baletu warszawskiej opery, z wytwórnią International Pictures Corporation w Hollywood oraz kupiła kopię filmu Panienka z poste restante do dystrybucji w Ameryce. Pogarszający się stan zdrowia nie pozwolił Bruczównie dokończyć planów; zmarła na raka piersi 3 października 1937 roku w Nowym Jorku.

Jedynym filmem aktorki, który zachował się do dzisiejszych czasów, są Ludzie bez jutra^[7].

Filmografia

• 1916 – Studenci
• 1916 – Ochrana warszawska i jej tajemnice jako Halina Zapolska
• 1917 – Kobieta jako Nuna, modelka
• 1917 – Jego ostatni czyn
• 1917 – Carat i jego sługi jako Tatiana, żona Jerzego
• 1918 – Złote bagno jako Maryna, żona hrabiego Rosetta
• 1918 – Sezonowa miłość jako Anna
• 1918 – Mężczyzna jako Halina, siostra Horskiego
• 1918 – Melodie duszy jako Maria, córka hrabiego X
• 1918 – Carska faworyta jako Matylda Krzesińska
• 1919 – Przestępcy jako Lila, żona Wirskiego
• 1919 – Ludzie bez jutra jako aktorka Lola Wirska
• 1930 – Tajemnica lekarza

Odniesienia w kulturze masowej

• Jako wybitna aktorka wspomniana jest w przedwojennej piosence Kino ze słowami Andrzeja Własta^[8].

Przypisy