Hans-Christoph Seebohm
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1903 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 września 1967 | ||
| Minister transportu RFN | |||
| Okres | od 20 września 1949 | ||
| Przynależność polityczna | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | ||
| Poprzednik | brak | ||
| Następca | Georg Leber | ||
| Wicekanclerz RFN | |||
| Okres | od 8 listopada 1966 | ||
| Przynależność polityczna | Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna | ||
| Poprzednik | Erich Mende | ||
| Następca | Willy Brandt | ||
| |||
Hans-Christoph Seebohm (ur. 4 sierpnia 1903 w Murckach, wówczas: Emanuelssegen, zm. 17 września 1967 w Bonn) – niemiecki polityk, działacz Deutsche Partei (DP), a następnie Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), poseł do Bundestagu, minister transportu w latach 1949–1966 i wicekanclerz RFN w roku 1966.
Był najdłużej nieprzerwanie urzędującym ministrem federalnym w historii RFN.
Życiorys
Urodził się na Górnym Śląsku, w dzielnicy Katowic, Murckach, jako syn Kurta Seebohma i jego żony Idy. Uczęszczał do König-Georg-Gymnasium w Dreźnie. Następnie ukończył górnictwo na Uniwersytecie w Monachium, na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie obronił doktorat. Pracował w branży górniczej będąc w latach 1933–1938 m.in. dyrektorem górnośląskich kopalń węgla kamiennego w Gliwicach-Sośnicy i Miechowicach. W 1939 pełnił funkcję dyrektora w Zakładach Hohenlohego[1]. W latach 1940-1945, w trakcie niemieckiej okupacji Czechosłowacji, był dyrektorem spółki akcyjnej "Egerländer Bergbau" w Chebie (jego syn, również Hans Christoph, był wówczas prezesem rady nadzorczej tego przedsiębiorstwa, którego interesy obejmowały wiele zakładów w północnych i zachodnich Czechach)[2]. Został wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowa w Brunszwiku, a w 1947 roku prezesem. Od 1946 do 1951 był deputowanym do Landtagu Dolnej Saksonii. W 1949 roku został wybrany również do Bundestagu, pełniąc mandat przez kolejne kadencje do śmierci w 1967 roku. Pełnił funkcję ministra transportu w rządach Konrada Adenauera i Ludwiga Erharda[1].
Był silnie zaangażowany w działania Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego, którego od 1959 roku był rzecznikiem[1]. Na zjazdach ziomkowskich domagał się "wyzwolenia Europy wschodniej" oraz oddania Niemcom sudeckim "zrabowanych obszarów ojczystych". W 1964 na zjeździe w Norymberdze oświadczył, że "tereny ojczyste Niemców sudeckich, dopóki się z nich nie zrezygnuje, pozostają z mocy prawa obszarem niemieckim"[2].
Był żonaty z Elisabeth Triebel. Miał dwójkę dzieci[1].
Zmarł nagle w wieku 64 lat w wyniku komplikacji po operacji pęcherzyka żółciowego w szpitalu w Bonn. Pochowany na cmentarzu w Bad Pyrmont[1].
Przypisy
Źródła
- https://www.kas.de/web/geschichte-der-cdu/personen/biogramm-detail/-/content/hans-christoph-seebohm1
- p
- d
- e
| Cesarstwo Niemieckie (1878-1918) |
|
|---|---|
| Republika Weimarska (1918-1933) |
|
| III Rzesza (1933–1945) |
|
| Republika Federalna Niemiec (od 1949) |
|
- p
- d
- e
Pierwszy rząd Konrada Adenauera (1949–1953)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
- p
- d
- e
Drugi rząd Konrada Adenauera (1953–1957)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
- p
- d
- e
Trzeci rząd Konrada Adenauera (1957–1961)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
- p
- d
- e
Czwarty rząd Konrada Adenauera (1961–1962)
|
- p
- d
- e
Piąty rząd Konrada Adenauera (1962–1963)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
- p
- d
- e
Pierwszy rząd Ludwiga Erharda (1963–1965)
| |
| Późniejsi członkowie rządu |
|
|---|---|
- p
- d
- e
Drugi rząd Ludwiga Erharda (1965–1966)
|
- p
- d
- e
| Ministrowie transportu Republiki Weimarskiej i III Rzeszy (1919–1945) |
|
|---|---|
| Ministrowie transportu Republiki Federalnej Niemiec (1949–1998) |
|
| Ministrowie transportu Republiki Federalnej Niemiec (1998-2005) |
|
