Heinrich Kiepert

Heinrich Kiepert
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1818
Berlin

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1899
tamże

Zawód, zajęcie

geograf, kartograf

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Heinrich Kiepert: Imperia Persarum et Macedonum, 1903

Johann Heinrich Samuel Kiepert (ur. 31 lipca 1818 w Berlinie, zm. 21 kwietnia 1899 tamże) – niemiecki geograf i kartograf.

Życiorys

Od 1836 studiował na uniwersytecie w Berlinie języki starożytne (u Augusta Boeckha) i geografię m.in. u Carla Rittera[1]. We współpracy z Karlem Ritterem wydał swój pierwszy atlas: Topographisch-historischer Atlas von Hellas und den hellenistischen Kolonien[1], który przyniósł mu uznanie w dziedzinie kartografii historycznej. W latach 1841–1842 Kiepert odbył pierwszą podroż do Azji Mniejszej, a po powrocie w 1844 wydał Karte von Kleinasien und Türkisch Armenien oraz pamiętnik dokumentujący powstanie tego atlasu (1854)[1]. W 1854 został dyrektorem ds. kartografii w Bertuchsches Institut w Weimarze[1].

W 1852 objął funkcję kierownika ds. kartografii w wydawnictwie Dietrich Reimer w Berlinie[1]. W 1853 został przyjęty do Pruskiej Akademii Nauk[1]. Od 1854 był profesorem geografii na uniwersytecie w Berlinie. Po śmierci Rittera w 1859 brany pod uwagę jako jeden z jego następców (obok Heinricha Bartha i Ferdinanda Müllera), otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie geografii[1]. W 1865 objął stanowisko kierownika wydziału topografii w Urzędzie Statystycznym, co znacznie ograniczyło jego dalszą pracę kartograficzną[1]. W 1869 przyjął zlecenie sprawdzenia map przygotowywanych do pracy Napoleona III o kampaniach Cezara. W związku z tym zleceniem Kiepert został zaproszony na otwarcie Kanału Sueskiego w listopadzie 1869, jednak z przyczyn finansowych udał się tam pół roku później[1]. Następnie Kiepert pojechał dalej do Palestyny, na tereny obecnej Transjordanii aż do niezbadanych obszarów Karii, gdzie musiał przerwać podroż z powodu wojny z Francją w 1871[1]. W 1875 objął profesurę geografii na uniwersytecie w Berlinie[1]. Do Azji Mniejszej powracał jeszcze dwukrotnie (w 1886 i w 1888)[1].

Kiepert opracował m.in. jedne z pierwszych szczegółowych map etnicznych Niemiec, Austro-Węgier i Półwyspu Bałkańskiego. Pisał również podręczniki do geografii[1].

Wybrane dzieła

  • Topographisch-historischer Atlas von Hellas und den hellenistischen Kolonien (1841–46, suplement 1851, 1871)[1]
  • Palästina (1843)[2]
  • Karte von Kleinasien und Türkisch Armenien (1844)[1]
  • Bibelatlas (1846)[2]
  • Neuer Handatlas über alle Teile der Erde (1855)[2]
  • Historisch-geographischer Atlas der Alten Welt: zum Schulgebrauch bearbeitet und mit erläuternden Bemerkungen begleitet.... (1848)
  • Memoir über die construction der karte von Kleinasien und türkisch Armenien: in 6 blatt (1854)
  • Atlas antiquus (1861)[1]
  • Großer Handatlas
  • Formae orbis antiqui
  • Lehrbuch der Alten Geographie (1878)[1]
  • Leitfaden der alten Geographie

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q Gerhard Engelmann: Kiepert, Heinrich. W: Neue Deutsche Biographie. T. 11. 1977, s. 593–594. (niem.).
  2. a b c Kiepert. W: Meyers Großes Konversations-Lexikon. T. 10. Leipzig: 1907, s. 891. [dostęp 2011-01-22].

Bibliografia

  • The Maps of Heinrich Kiepert. [dostęp 2011-01-13]. (ang.).
  • Heinrich Kiepert. [dostęp 2011-01-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Heinrich Kiepert – dzieła w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 000000012118779X
  • VIAF: 5074884
  • LCCN: n88079798
  • GND: 116168862
  • LIBRIS: 53hlp71p1dpg249
  • BnF: 13201927p
  • SUDOC: 050646303
  • SBN: RMRV001365
  • NLA: 35329499
  • NKC: ola2004254062
  • BNE: XX1330788
  • NTA: 069756295
  • BIBSYS: 99043645
  • CiNii: DA03994748
  • Open Library: OL2400433A
  • PLWABN: 9810583438905606
  • NUKAT: n00050491
  • J9U: 987007297279205171
  • PTBNP: 55599
  • LNB: 000216063
  • NSK: 000040334
  • CONOR: 33194595
  • ΕΒΕ: 75888
  • BLBNB: 000239968
  • LIH: LNB:V*353645;=BM
  • WorldCat: lccn-n88079798
Encyklopedia internetowa: