Heinrich Wilhelm Olbers

Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers

Data i miejsce urodzenia	11 października 1758 Arbergen koło Bremy
Data i miejsce śmierci	2 marca 1840 Brema
Zawód, zajęcie	lekarz i astronom
Multimedia w Wikimedia Commons

Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers (ur. 11 października 1758 w Arbergen koło Bremy, zm. 2 marca 1840 w Bremie^[1]) – niemiecki lekarz i naukowiec: astronom, fizyk, a z wykształcenia inżynier.

Życiorys

W 1779 opracował nową metodę liczenia orbit komet. Dwa lata później otworzył praktykę medyczną w Bremie, a część swojego domu przekształcił w obserwatorium astronomiczne. Odegrał ważną rolę w poszukiwaniu planety w rejonie pomiędzy Marsem a Jowiszem.

28 marca 1802 r. odkrył drugą w historii planetoidę – (2) Pallas i był przekonany, że planetoidy są pozostałościami po rozpadzie średniej wielkości planety, która krążyła kiedyś w obszarze obecnego pasa planetoid.

29 marca 1807 r. odkrył planetoidę (4) Westa.

W 1811 roku sformułował teorię, zgodnie z którą warkocz komety zawsze skierowany jest w przeciwną stronę niż Słońce na skutek działania ciśnienia promieniowania słonecznego.

6 marca 1815 r. odkrył także periodyczną kometę nazwaną jego imieniem 13P/Olbers. Ogólnie odkrył sześć komet. W 1832 roku, na podstawie obserwacji komety Bieli, przewidział, że Ziemia będzie przechodzić przez jej warkocz. Jego przewidywania wzbudziły wiele obaw w Europie, jednak podczas przejścia Ziemi przez warkocz komety nie zanotowano żadnych katastrof^[2].

Sformułował także paradoks Olbersa.

Upamiętnienie

Na cześć uczonego jedną z planetoid nazwano (1002) Olbersia^[3], jego imię nosi też krater na Księżycu^[4].

Przypisy