Heleioporus eyrei

Heleioporus eyrei[1]
(Gray, 1845)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	Limnodynastidae
Rodzaj	Heleioporus
Gatunek	Heleioporus eyrei
Synonimy
Perialia eyrei (Gray, 1845) Heleioporus insularis (Loveridge, 1933) Perialia insularis (Loveridge, 1933)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Heleioporus eyrei – gatunek płaza bezogonowego z rodziny Limnodynastidae występujący endemicznie w południowo-zachodniej Australii. Dorasta do 6,5 cm długości i ma dobrze zbudowane ciało w ciemnobrązowym lub szarym kolorze. Do rozrodu dochodzi w wykopanych przez samca norach, z których następnie kijanki wymywane są do większych zbiorników wodnych. Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z m.in. szerokim zasięgiem występowania i dużymi rozmiarami populacji.

Wygląd

Gatunek ten dorasta do 6,5 cm i cechuje się dobrze zbudowanym ciałem z krótkimi kończynami^[3]. Grzbiet ciemnobrązowy lub szary, pokryty białymi lub jasnoszarymi plamkami^[3]. Brzuch jasnokremowy^[4]. Po bokach ciała za kończyną przednią widoczne są żółte paski^[3]. Skóra chropowata^[4]. Samce cechują się większymi kończynami przednimi, brak u nich również modzeli godowych występujących u innych przedstawicieli rodzaju Heleioporus^[3].

Zasięg występowania i habitat

Endemit^[5]. Występuje wyłącznie w południowo-zachodniej Australii Zachodniej wzdłuż linii brzegowej Rzeki Irwin na południu do Cape Arid na wschodzie, na wysokościach bezwzględnych 0–600 m n.p.m.^[5] Spotykany także na wyspach Rottnest i Bald^[5]. Zasięg występowania wynosi około 92 000 km²^[5]. Podczas okresu godowego gatunek ten spotykany jest na terenach bagnistych cechujących się piaszczystą glebą^[3]. Podczas pozostałych miesięcy płaz ten częściej widywany jest w buszu^[3]. Najgorętsze okresy roku spędza najprawdopodobniej zagrzebany w wilgotnej glebie^[3]. Żywi się bezkręgowcami^[4].

Rozmnażanie i rozwój

Samce nawołują od kwietnia do maja^[5]. Przed początkiem zimy samce wykopują nory na terenach nizinnych, w których następnie dochodzi do ampleksusu^[3][5]. Samice składają 80–500 jaj na dnie nory w wilgotnej glebie^[3][5]. Po zalaniu nory przez wzrastający poziom wody kijanki wydostają się z jaj i wypływają z nory^[3][5]. Do przeobrażenia dochodzi po 2–3 miesiącach^[3][5].

Status

Gatunek najmniejszej troski (LC) w związku z szerokim zasięgiem występowania, dużymi rozmiarami populacji i brakiem zagrożeń prowadzących do spadku populacji^[5].

Przypisy