Henryk Suzon

Błogosławiony
Henryk Suzon

Heinrich Seuse

prezbiter

Data i miejsce urodzenia

21 marca 1295 lub 1297
Konstancja

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1366
Ulm

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

1831
przez Grzegorza XVI

Wspomnienie

23 stycznia

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Henryk Suzon, niem. Heinrich Seuse (ur. 21 marca 1295 lub 1297 w Konstancji, zm. 25 stycznia 1366 w Ulm), znany też jako Heinrich (von) Suso czy (rzadziej) Heinrich von Berg, po polsku znany jako Henryk Suzon, Suzo – mistyk, teolog, dominikanin. Przedstawiciel mistyki nadreńskiej, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Henryk Suzon był potomkiem dawnego rodu szlacheckiego. Ojciec pochodził z rodziny Bergów, matka pochodziła z rodziny Sus (lub Süs) z Überlingen – chcąc ja uczcić, przejął po niej nazwisko. Wychowywany był w prostych warunkach – posiadłość rodziców przypominała raczej chłopską zagrodę niż zamek. W wieku lat trzynastu wstąpił do klasztoru dominikanów w Konstancji. Odebrał tam wykształcenie typowe dla osób pragnących złożyć śluby. W wieku lat osiemnastu dane mu było mieć mistyczne przeżycie nawrócenia. To właśnie wtedy zaczął się uważać za „sługę Przedwiecznej Mądrości”, którą utożsamiał z „Boską Esencją”. W 1323 roku posłany został do studium generale dominikanów do Kolonii – został tam uczniem Mistrza Eckharta, przystąpił do jego szkoły teologii apofatycznej. Tamże poznał prawdopodobnie Johannesa Taulera. W Kolonii przebywał do roku 1327. Po powrocie do Konstancji pełnił funkcję lektora. W 1343 roku został wybrany przeorem klasztoru w Diessenhofen. W 1348 roku posłany został do Ulm, gdzie pozostał aż do śmierci.

Ikonografia

W ikonografii przedstawiany jest w habicie dominikańskim. Jego atrybutami są: monogram Imienia Jezus (IHS), wypisany rylcem na jego piersi, wieniec różany (symbol bolesnej miłości) oraz pies ze szmatką w pysku^[1].

Dzieło

Seuse znany jest przede wszystkim jako uczeń Mistrza Eckharta i Johannesa Taulera. Ich teologia apofatyczna znalazła też odzwierciedlenie w jego dziełach, dwóch traktatach mistycznych: Buch der Wahrheit i Büchlein der ewigen Weisheit. Mimo że Seuse powielał sformułowania Mistrza Eckharta, starał się unikać jego błędów, które ściągnęły nań podejrzenia o nieortodoksyjność oraz związane z tym problemy; polemizował także z panteistycznymi doktrynami begardów oraz libertynizmem Braci Wolnego Ducha. Seuse uczestniczył w obejmującym ówczesne klasztory ruchu odnowy religijnej znanym jako ruch „przyjaciół Boga”. Jego nauka wywarła wpływ przede wszystkim na klasztory żeńskie, a zwłaszcza na klasztor dominikanek w Katherinenthal oraz w Toss. W tym ostatnim przebywała mistyczka Elisabeth Stapel, która przetłumaczyła niektóre jego pisma z łaciny na niemiecki, zbierała i przechowała jego listy, a na podstawie jego relacji spisała historię jego życia, która potem on sam opublikował (pt. Vita lub Leben Seuses). Jak Eckhart i Tauler, również Seuse miał problemy z uznaniem przez Kościół: za swój ostatni traktat musiał się tłumaczyć przed sądem zakonnym.

Beatyfikacja

W 1831 papież Grzegorz XVI dokonał beatyfikacji Seusego.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 23 stycznia.

Niemieckie tytuły dzieł

Das Büchlein der Wahrheit
Das Büchlein der ewigen Weisheit
Horologium sapientiae
Das Briefbüchlein
Das Buch von dem Diener

Polskie przekłady

Życie. Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1990, s. 223. ISBN 83-7033-096-7.
Księga prawdy i inne pisma (Das Büchlein der Wahrheit). Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1989, s. 190. ISBN 83-85008-87-X.
Księga mądrości przedwiecznej (Büchlein der Ewigen Weisheit). Szymona, Wiesław (tł.). Poznań: „W drodze”, 1983, s. 194.

Zobacz też

Przypisy

↑ EngelbertE. Kirschbaum EngelbertE., GünterG. Bandmann GünterG., WolfgangW. Braunfels WolfgangW., Lexikon der christlichen Ikonographie, OCLC 1284783185 [dostęp 2023-05-17] .

Bibliografia

Błogosławiony Henryk Suzon, prezbiter na brewiarz.pl [dostęp 12.01.2010]
Misiurek, Jerzy: „Złoty okres” niemieckiej mistyki. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1992, s. 93. ISBN 83-228-0289-7.
Hamburger, Jeffrey F.. The use of images in the pastoral care of nuns : the case of Heinrich Suso and the Dominicans. „The Art Bulletin”. March nr 1. 71 (1989), s. 20-46. Nowy Jork: College Art Association of America.
Bł. Henryk Suzo: Sto rozważań o Męce Pańskiej. [dostęp 2013-04-11].