Herbert Achternbusch

Herbert Achternbusch
Ilustracja
Achternbusch na 33. MFF w Monachium (2015)
Prawdziwe imię i nazwisko

Herbert Schild

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1938
Monachium

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 2022
Monachium

Zawód

pisarz, aktor, reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Gerda Achternbusch (1962-1989)

Lata aktywności

1971–2002

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Herbert Achternbusch, właśc. Herbert Schild (ur. 23 listopada 1938 w Monachium[1], zm. 10 stycznia 2022 tamże[2]) – niemiecki pisarz, aktor, reżyser i scenarzysta filmowy.

Życiorys

Urodził się 23 listopada 1938 w Monachium, jako nieślubne dziecko. Był wychowywany przez babcię w Deggendorf w Lesie Bawarskim. W 1960 został adoptowany przez ojca, od tamtej pory nosi nazwisko Achternbusch[1]. W 1962 ożenił się z Gerdą, z którą ma czworo dzieci: Rut (ur. 1963), Andreasa (ur. 1964), Ritę (ur. 1966) i Judit (ur. 1968)[3].

Achternbush jest autorem opowiadań Die Alexanderschlacht (1971) i Die blaue Blume (1987) oraz powieści Der Tag wird kommen (1973)[4]. Karierę filmową rozpoczął na początku lat 70., kręcąc pierwsze filmy. W tym okresie nawiązał kontakty z Wernerem Herzogiem (napisał dla niego scenariusz do filmu Szklane serce), Volkerem Schlöndorffem i Margarethe von Trotta[5].

Film Duch (1982), którego Achternbusch był producentem, scenarzystą oraz w którym zagrał główną rolę, wywołał skandal w RFN. Duch opowiada o losach figury Jezusa Chrystusa, która wstała z krzyża w bawarskim klasztorze i za namową przeoryszy (Oberin) została kelnerem (Ober)[6]. Po emisji filmu Achternbusch został posądzony o obrazoburstwo, a petycję w sprawie konfiskaty jego filmu, ze względu na obrazę uczuć religijnych, podpisało 2000 osób[7]. W wyniku protestów społecznych minister spraw wewnętrznych Friedrich Zimmermann odmówił wypłacenia ostatniej transzy dofinansowania filmu, które wcześniej zostało Achternbuschowi przyznane. Reżyser nie zgodził się z tą decyzją i wytoczył proces Republice Federalnej Niemiec, który wygrał w 1992[8]. Ze względu na kontrowersyjną treść filmu, jego rozpowszechnianie na terenie Austrii zostało zakazane[9].

Skandal spowodowany premierą filmu Duch wpłynął na zmianę polityki filmowej w RFN. Władze rzadziej decydowały się finansować krytyczne i autorskie projekty, kładąc nacisk na produkcję większej liczby filmów rozrywkowych[10]. Zmiany te wraz ze śmiercią Rainera Wernera Fassbindera w 1982 bywają interpretowane jako koniec nowego kina niemieckiego[11].

Filmy Achternbuscha były prezentowane na MFF w Berlinie: Der Neger Erwin (1981) startował w konkursie głównym na 31. MFF w Berlinie, Duch (1982) – na 33. MFF w Berlinie[12], Wohin? (1988) na 38. MFF w Berlinie[13], a Hades (1995) na 45. MFF w Berlinie[14].

Za twórczość Achternbuschowi przyznano nagrody: w 1977 otrzymał Petrarca-Preis (odmówił jej przyjęcia, paląc nagrodę – czek na 20 000 DM)[15], w 1986 i 1994 – Mülheimer Dramatikerpreis, a w 2010 – Kasseler Literaturpreis[16].

Herbert Achternbusch zmarł w styczniu 2022[2].

Filmografia

  • 1971 Das Kind ist tot
  • 1972 6. Dezember 1971
  • 1974 Das Andechser Gefühl
  • 1976 Die Atlantikschwimmer
  • 1976 Szklane serce (Herz aus Glas) (scenariusz)
  • 1977 Servus Bayern
  • 1977 Bierkampf
  • 1978 Der junge Mönch
  • 1980 Der Neger Erwin
  • 1980 Der Komantsche
  • 1981 Das letzte Loch
  • 1982 Der Depp
  • 1982 Mistrzyni olimpijska (Die Olympiasiegerin)
  • 1982 Duch (Das Gespenst)
  • 1984 Wanderkrebs
  • 1984 Rita Ritter
  • 1985 Blaue Blumen
  • 1986 Uzdrówcie Hitlera (Heilt Hitler)
  • 1987 Punch Drunk
  • 1988 Wohin?
  • 1989 Mix Wix
  • 1991 I Know The Way To The Hofbrauhaus
  • 1993 Ich bin da, ich bin da
  • 1994 Ab nach Tibet
  • 1995 Hades
  • 1997 Picasso in München
  • 1998 Neue Freiheit – keine Jobs
  • 2002 Das Klatschen der einen Hand

Przypisy

  1. a b Herbert Achternbusch. Literaturportal Bayern. [dostęp 2019-10-28]. (niem.).
  2. a b Herbert Achternbusch ist tot [online], sueddeutsche.de, 13 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-13] .
  3. Herbert Achternbusch: Biography. IMDb. [dostęp 2019-10-28]. (ang.).
  4. Achternbusch Herbert, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-10-23] .
  5. Hans-Michael Bock, Tim Bergfelder: The Concise Cinegraph: Encyclopaedia of German Cinema. 2009, s. 2. [dostęp 2019-10-28]. (ang.).
  6. Das Gespenst. filmportal.de. [dostęp 2019-11-08]. (niem.).
  7. Peter Malone: Screen Jesus: Portrayals of Christ in Television and Film. 2012, s. 247–248. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  8. Filmszene Bayern: Herbert Achternbusch. [zarchiwizowane z tego adresu]. (niem.).
  9. Reinhold Zwick: German Jesus Movies. W: Richard Walsh: T&T Clark Companion to the Bible and Film. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  10. Sabine Hake: German National Cinema. 2012, s. 179. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  11. Robert Reimer, Carol Reimer: The A to Z of German Cinema. s. xxxvii. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  12. Programme 1983. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  13. Programme 1988. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  14. Programme 1995. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  15. Herbert Achternbusch. Literaturportal Bayern. [dostęp 2019-11-08]. (niem.).
  16. Herbert Achternbusch. filmportal.de. [dostęp 2019-10-28]. (niem.).

Linki zewnętrzne

  • Herbert Achternbusch w bazie IMDb (ang.)
  • Herbert Achternbusch w bazie Filmweb
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000122757002
  • VIAF: 2465354
  • ULAN: 500348506
  • LCCN: n80025988
  • GND: 118500422
  • NDL: 01054996
  • BnF: 118880515
  • SUDOC: 02667713X
  • SBN: CFIV030785
  • NLA: 35000754
  • NKC: jn20000600068
  • BNE: XX1729708
  • NTA: 068403836
  • BIBSYS: 90173817
  • CiNii: DA01792061
  • PLWABN: 9810670027605606
  • NUKAT: n01109957
  • J9U: 987007603899605171
  • PTBNP: 145243
  • LNB: 000009203
  • CONOR: 9997411
  • LIH: LNB:V*159050;=BG
  • WorldCat: lccn-n80025988
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3865517
  • БРЭ: 1842741
  • NE.se: herbert-achternbusch
  • SNL: Herbert_Achternbusch
  • VLE: herbert-achternbusch
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 286