Hipergraf

Przykładowy hipergraf H 1 . {\displaystyle H_{1}.}

Hipergraf – rozszerzenie pojęcia grafu. Jego krawędzie, nazywane hiperkrawędziami, mogą być incydentne do dowolnej liczby wierzchołków.

Pojęcie hipergrafu pojawiło się w drugiej połowie ubiegłego stulecia. W 1973 roku francuski matematyk Claude Berge opublikował monografię „Grafy i hipergrafy”[1], w której sformalizował oraz ujednolicił podstawowe definicje dotyczące teorii hipergrafów.

Definicje

Hipergraf

Hipergraf definiuje uporządkowana para H = ( V , E ) , {\displaystyle H=(V,E),}

gdzie:

  • V {\displaystyle V} jest dowolnym, niepustym zbiorem wierzchołków;
  • E {\displaystyle E} jest zbiorem krawędzi hipergrafu, czyli podzbiorem zbioru P(V) wszystkich możliwych niepustych zbiorów, których elementy należą do V . {\displaystyle V.}

Przykładowy hipergraf H 1 {\displaystyle H_{1}} zawiera sześć wierzchołków V = { v 1 , v 2 , v 3 , v 4 , v 5 , v 6 } {\displaystyle V=\{v_{1},v_{2},v_{3},v_{4},v_{5},v_{6}\}} oraz trzy hiperkrawędzie: E = { E 1 , E 2 , E 3 } . {\displaystyle E=\{E_{1},E_{2},E_{3}\}.} Dwie hiperkrawędzie są incydentne do trzech wierzchołków: E 1 = { v 1 , v 2 , v 6 } , {\displaystyle E_{1}=\{v_{1},v_{2},v_{6}\},} E 2 = { v 2 , v 3 , v 4 } , {\displaystyle E_{2}=\{v_{2},v_{3},v_{4}\},} natomiast trzecia krawędź jest incydentna do dwóch wierzchołków: E 3 = { v 5 , v 6 } . {\displaystyle E_{3}=\{v_{5},v_{6}\}.}

Macierz incydencji

Macierz incydencji, jest jedną z najpopularniejszych i najwygodniejszych metod reprezentacji hipergrafu. W macierzy incydencji wiersze odpowiadają krawędziom, a kolumny wierzchołkom hipergrafu. Jeśli element macierzy jest równy 1, to i {\displaystyle i} -ta krawędź jest incydentna do j {\displaystyle j} -tego wierzchołka. W przeciwnym przypadku element ten jest równy 0.

Przykładowa macierz incydencji dla hipergrafu H 1 : {\displaystyle H_{1}{:}}

A 1 = [ 1 1 0 0 0 1 0 1 1 1 0 0 0 0 0 0 1 1 ] {\displaystyle A_{1}=\left[{\begin{matrix}1&1&0&0&0&1\\0&1&1&1&0&0\\0&0&0&0&1&1\end{matrix}}\right]}

Hipergraf dualny

Dla każdego hipergrafu H = ( V , E ) {\displaystyle H=(V,E)} istnieje hipergraf dualny H = ( E , V ) , {\displaystyle H^{*}=(E,V),} którego krawędzie odpowiadają wierzchołkom hipergrafu H , {\displaystyle H,} natomiast wierzchołki – krawędziom. Macierz incydencji A {\displaystyle A^{*}} hipergrafu dualnego H {\displaystyle H^{*}} jest transponowaną macierzą hipergrafu H . {\displaystyle H.} Analogicznie, macierz A {\displaystyle A} jest transponowaną macierzą A . {\displaystyle A^{*}.} Ponadto zachodzi twierdzenie:

( H ) = H . {\displaystyle \left(H^{*}\right)^{*}=H.}

Przykładowa macierz A 1 {\displaystyle A_{1}^{*}} hipergrafu dualnego do hipergrafu H 1 : {\displaystyle H_{1}{:}}

A 1 = [ 1 0 0 1 1 0 0 1 0 0 1 0 0 0 1 1 0 1 ] {\displaystyle A_{1}^{*}=\left[{\begin{matrix}1&0&0\\1&1&0\\0&1&0\\0&1&0\\0&0&1\\1&0&1\end{matrix}}\right]}

Przypisy

  1. Patrz Claude Berge w bibliografii.

Bibliografia

  • Claude Berge: Graphs and Hypergraphs. Amsterdam: North-Holland, 1973. ISBN 0-444-10399-6. (ang.).
Kontrola autorytatywna (obiekt matematyczny):
  • LCCN: sh85063697
  • GND: 4161063-5
  • BnF: 119790981
  • SUDOC: 027834808
  • BNCF: 69792
  • NKC: ph1153721
  • J9U: 987007536189705171